Chcę Was lepiej rozumieć!

Nastolatki słuchają głośno muzyki, chodzą do szkoły, rozwijają swoje pasje, szukając drogi na przyszłość, na życie. Bartek też. On potrzebuje jednak dodatkowej pomocy, aby być takim jak inni. Ma dodatkowy chromosom. Nie prosił o niego – taki się urodził. Robi jednak wszystko, żeby być takim jak rówieśnicy…


Bartek jest inny od rówieśników. Inny nie znaczy gorszy. Jego odmienność polega na tym, że dostał od natury dodatkowy bagaż w postaci nadprogramowej informacji genetycznej chromosomu 21. Ma zespół Downa. Dodatkowy chromosom sprawia trudności w uczeniu się tego, co dla przeciętnego człowieka jest łatwe jak bułka z masłem – chodzenia, mówienia, funkcjonowania w społeczeństwie. Bartek musi włożyć w to o wiele więcej pracy. Wydaje się jednak, że fakt, że bardziej musi się starać sprawia, że bardziej to docenia. Dzieci z zespołem Downa wszystko robią bardziej – bardziej okazują emocje, bardziej walczą o to, by w ich życiu była namiastka normalności.


Podstawowym orężem walki, który im w tym pomaga, jest rehabilitacja. Bartek jest rehabilitowany od pierwszego miesiąca życia, ze względu na niskie napięcie mięśniowe. Chodzić zaczął w wieku 2,5 lat, dzięki ogromnemu nakładu pracy ze strony swojej, rehabilitantów i rodziców. Jego nieodłączną towarzyszką w podróżach do specjalistów i terapeutów jest mama, Bartek jednak próbuje stać się bardziej samodzielny i niezależny. Jest pod stałą opieką: kardiologa, ortopedy, endokrynologa, ortodonty, ma wadę wzroku i muszę nosić okulary.





Choroba może uniemożliwiać Bartkowi pewne rzeczy, ale nie uniemożliwia mu realizacji pasji. A na wiele marzeń i hobby, bardzo lubi tańczyć i słuchać muzyki. – to sprawia mu radość. W chwili obecnej uczęszcza do szkoły, ponieważ codzienna nauka poprawia jego zdolności w komunikowaniu się, kształtuje zdolności intelektualne, a także pozwala poznawać świat rówieśników.


Dalszy postęp w rozwoju Bartka zależy od ciągłej i intensywnej rehabilitacji ruchowej, logopedycznej i pedagogicznej oraz leczeniu na turnusach rehabilitacyjnych, gdzie terapeuci pracują z nim nad jego sprawnością ruchową i intelektualną. Wszystko to wiąże się z dużym nakładem finansowym, czemu nie mogą podołać  rodzice Bartka. Kochają go nad życie i chcieliby uchylić mu nawet nieba, lecz w kwestiach finansowych są bezsilni. Uzbierane środki zapewniłyby chłopcu pokrycie kosztów rocznej rehabilitacji. Bartek wraz z rodzicami będzie wdzięczny za każde wsparcie, aby móc spełnić swoje marzenia, spojrzeć z uśmiechem na otaczającą mnie rzeczywistość i lepiej się z nią – z nami - porozumieć.