Gdy ludzie oceniają Filipa, patrzą krzywo na jego zachowania – pęka mi  serce. Czasami nawet nie mam siły tłumaczyć, że jego zachowanie nie jest wynikiem złego wychowania. Moje dziecko ma problem. Piękny umysł, który nie potrafi odnaleźć się w codzienności.

Problemy z adaptacją zaczęły się już gdy synek poszedł do przedszkola, jego zachowanie zwróciło uwagę wychowawcy i psychologa. To, jak się zachowywał, różniło go od innych dzieci. Był bardzo wycofany, cały dzień potrafił stać w miejscu, nie chciał się bawić z kolegami i koleżankami. Nie chciał samodzielnie jeść i pić, musiał być karmiony. Wszystkie sytuacje były tak bardzo stresujące, że Filip, mimo bycia coraz starszym chłopcem, moczył się każdego dnia. Nie stosował się do zasad, nie rozumiał ich – nie mógł pojąć, jak to jest, że ktoś mówi mu, co ma robić, a co nie. Jednocześnie był bardzo inteligentnym dzieckiem

W zerówce na moment pojawiła się iskierka nadziei, że wszystko zacznie się układać. Filip zaczął współdziałać z grupą. Nie trwało to długo, bo Filip zaczął zachowywać się agresywnie. Gdy synek poszedł do szkoły, gdzie skończyła się zabawa, a jej miejsce zajęły obowiązki, zaczęły się problemy. Synek nie umiał się skoncentrować, nie rozumiał, że powinien akceptować zasady panujące w grupie, że nie może robić tego, na co ma ochotę. Gdy nauczyciel lub ja w domu zwracałam mu uwagę, wpadał w szał... Gdy czegoś nie rozumiał, robił się agresywny. Kiedy kolejność lekcji się zmieniała, gdy z powodu nieobecności nauczyciela zamiast matematyki był język polski, Filipek wpadał w histerię, jakby walił mu się świat. Wtedy padła diagnoza - nadpobudliwość psychoruchowa i zespół Aspergera.

Wychowanie Filipa jest wyzwaniem. Syn nie utrzymuje kontaktu wzrokowego, nie rozumie norm społecznych i kulturowych, nieprawidłowo interpretuje zachowania rówieśników. Trzeba go nauczyć życia wśród innych, oswajać z ludźmi, uczyć kontaktu, komunikacji. To bardzo trudne. Z uwagi na skrócenie czasu koncentracji, w trakcie aktywności Filip powinien robić przerwy na odpoczynek. Dodatkowym utrudnieniem jest nadwrażliwość na światło. Tutaj najlepsze efekty przyniesie integracja sensoryczna. Część zajęć, takich jak Trening Umiejętności Społecznych lub spotkania z psychologiem, zapewniała szkoła, jednak w trakcie trwania pandemii zajęcia są odwoływane lub zastępowane zajęciami online. To nie to samo.

Dzieci z tego typu problemami są upośledzone społecznie, ale nie umysłowo. Wręcz przeciwnie, często są ponadprzeciętnie inteligentne, genialne. Kiedy znajdą pasję, staje się ona ich całym światem. Zostają w niej mistrzami, mogą zgłębiać ją cały czas, nie kierując uwagi na nic innego. Zostają wybitnymi matematykami, informatykami, fizykami. Turnusy rehabilitacyjne, na które zbierane były środki w poprzednim etapie zbiórki, bardzo pomogły Filipowi. Aby wspomóc walkę Filipa, potrzebuję sprzętów, które dadzą mi możliwość pełnowymiarowej pomocy. Chcę, by moje dziecko porozumiało się z innymi ludźmi, wymaga to jednak walki. I o to dziś walczę…

Urszula - mama