Jestem nastolatką, która zmaga się z depresją. Obecnie od około 3,5 miesiąca przebywam w prywatnym ośrodku terapeutycznym. Wcześniej byłam pod opieką psychologa i psychiatry, jednak taka forma terapii kompletnie nie zadziałała w moim przypadku.

Mój stan psychiczny znacznie się pogorszył. Byłam w państwowym szpitalu w Krakowie ponad dwa miesiące. Tam doznałam traumatycznych przeżyć, które zapamiętam do końca życia. Gdy zawiodły instytucje państwowe, mama zdecydowała umieścić mnie w prywatnym ośrodku. Mam zapewnioną tu opiekę medyczną, terapię grupową i indywidualną oraz wiele innych zajęć. Niestety depresja, zaburzenia lękowe spowodowały, że zupełnie straciłam chęć do życia i potrzeba jest mi o wiele więcej czasu na pokonanie tej choroby, niż przewidywano.

Doświadczyłam przemocy, z czym bardzo trudno jest mi się pogodzić, jednak mimo tego w lepsze dni mam plany, marzenia, chciałabym podjąć naukę w liceum, pomagać innym ludziom. Jednak problemem są fundusze na dalszą moją terapię.

Koszt leczenia w ośrodku terapeutycznym jest bardzo duży. Niestety rodzice nie mają już funduszy na dalsze leczenie. Pobyt w tym ośrodku jest dla mnie ogromną szansą na powrót do normalnego życia.

Proszę, pomóżcie mi pokonać tę chorobę, abym mogła jak moi rówieśnicy mieć siłę rano wstać z łóżka, uśmiechać się i cieszyć z życia, które otrzymałam, dzięki mojej mamie.

Julka