Marzę o życiu zwyczajnego chłopca. Pomóż mi w leczeniu!

Mój syn to jedyna bliska mi osoba, która pozostała na tym świecie… Nie mamy żadnej rodziny, żadnych przyjaciół. Możemy liczyć tylko nas siebie. Kamil ma niecałe 12 lat, a i tak przeżył już więcej niż nie jeden jego rówieśnik. W dodatku przybiła nas druzgocąca diagnoza - tętniak… i to nieoperacyjny.

Mój syn był od samego początku moim oczkiem w głowie. Wyczekany, wychuchany, jedynym… Byłam najszczęśliwsza na świecie, kiedy zostałam mamą. Z każdym dniem moja miłość do niego jeszcze bardziej rosła. Dlatego byłam zamrożona strachem, kiedy któregoś dnia Kamilek, nie mając wtedy jeszcze roczku, zaczął się dusić. Zrobił się cały siny, a ja ścigając się z czasem, trzymałam go na rękach w drodze do szpitala i błagałam, żeby nie odchodził. Lekarze cudem go odratowali. Pobyt w szpitalu i oczekiwanie na diagnozę ciągnęło się w nieskończoność. W końcu dowiedziałam się, że Kamilek ma astmę. Wtedy wydawało mi się, że będzie nam trudno, a teraz myślę sobie - gdyby to była tylko astma...

W związku z chorobą synka zrezygnowałam z pracy. Byłam z nim w domu, opiekowałam się co dnia. I tak zostało do dziś. Przez zaostrzające się objawy astmy muszę pilnować, aby Kamil przyjmował odpowiednie dawki leków o odpowiednich godzinach, uważał na zbyt intensywny ruch… W 2017 roku po raz kolejny przyszło mi drżeć o życie synka. Kamil pewnej nocy obudził się z silnym bólem głowy. Tak silnym, że aż krzyczał z bólu… Nie wiedziałam, co się dzieje… Boleści zaczęły się powtarzać i były coraz silniejsze. Tak trafiliśmy na neurologię. To mogło być nic, a mogło być coś bardzo poważnego. Przed drzwiami pracowni rezonansu magnetycznego modliłam się o tę pierwszą wersję. Niestety... Lekarz nie miał dla nas dobrych wieści, miał najgorsze możliwe, bo naznaczone widmem śmierci. Nieoperacyjny tętniak. W jednej chwili zawalił się cały nasz spokojny świat. Od tego momentu nic już nie było takie samo...

Przez pierwszy miesiąc kilka razy w ciągu nocy przychodziłam do pokoju Kamila sprawdzić, czy jeszcze oddycha. Niepewność o jego życie wywołuje we mnie panikę i strach. Przełykam łzy, kiedy Kamil nie patrzy, nie może widzieć, że jest mi strasznie ciężko… Muszę być dla niego wsparciem i opoką. Kiedy przychodzi ze szkoły, czasem płacze w moje ramię i mówi, że on też chciałby tak biegać, jak jego koledzy. Kamil może co najwyżej pospacerować ze mną - na tyle pozwala mu choroba, a przecież chłopcy w jego wieku nie chodzą na spacery, tylko ganiają się, grają w piłkę.

Moim największym marzeniem jest to, aby tętniak zniknął z głowy mojego synka. Żeby diagnoza lekarzy okazała się pomyłką albo to wszystko jedynie mi się przyśniło… Nie potrzebuję nic więcej, niż zdrowie mojego dziecka. Ostatnio u Kamila zaostrzyły się też  objawy astmy. Ciężko mu oddychać, szybko się męczy. Aby ustabilizować jego oddech, musi wyjechać na turnus rehabilitacyjny. W naszej sytuacji jego koszt całkowicie przekracza moje możliwości. Przez brak pieniędzy musiałam odwołać już jeden turnus :( Ciężko mi z tym, że sama nie potrafię sobie poradzić z wydatkami na leczenie. Nie wstydzę się prosić o pomoc, bo to jedyny sposób, żeby mój syn miał lepsze życie. Jeśli możesz nam pomóc - bardzo Cię o to proszę.

Iwona, mama Kamila