Nie ma rzeczy niemożliwych - pomagamy Kasi

Kasia, 1.300 gramów, wcześniak. Ponad 30 lat temu, dawne czasy. Ale na całe życie została pamiątka po porodzie przyjmowanym przez młodego niedoświadczonego lekarza. Mama usłyszała, że powinna się cieszyć, że chociaż położna była oprócz lekarza, bo bez niej nie wiadomo, jak by się wszystko skończyło...

Porażenie splotu barkowego kojarzy się z porodami dużych dzieci, które trzeba "wycisnąć" z brzucha mamy. Kasia była malutka, więc nawet lekarzom było trudno uwierzyć w to, że podczas porodu doszło do takiego uszkodzenia. Zlecali badania, dużo badań, jakby one miały coś zmienić. Nie zmieniły nic, tylko przelały na papier to, w co lekarze nie dowierzali. Jak już było na papierze, ciężko się wyprzeć, można przecierać oczy ze zdziwienia, ale to nie sprawi, że choroba zniknie.

Kasia szybko odkryła swoje patenty na radzenie sobie, gdy nie mogła za bardzo liczyć na siłę swoich rąk. Czołganie się na pupie, gdy nie mogła się nimi odepchnąć. Miliony guzów podczas jazdy na rowerze, bo nie mogła się zasłonić rękami podczas upadku - nie jest w stanie ich podnieść do góry. A lekarze, mimo że ich ręce były sprawne, rozkładali je, nie widząć możliwości wyleczenia.

Słabe mięśnie, przykurcze, niewykształcone partie nerwów - przez to Kasia nie podniesie rąk, nie wyprostuje ich, ma mniej siły. W tym tkwi jej "inność" zauważana przez nią, ale też przez dzieci w szkole, które wymyślały przezwiska. Małej Kasi na pewno było trudno, jednak teraz wspomina to bez ściszania głosu, bez żadnej traumy. Pracuje z ludźmi niepełnosprawnymi, robiąc więcej, niż większość z nas - organizuje i szkoli osoby niepełnosprawne. Jest instruktorką żeglarstwa, organizuje kursy nurkowania dla niepełnosprawnych, kursy na sternika. Jak to możliwe, skoro jej ręce są chore? - Ja jestem mózgiem przedsięwzięcia, ktoś jest moimi rękami - odpowiada.

Są rzeczy, których Kasia nigdy nie zrobi - na przykład wieszanie firanek. Jakoś sobie radzi - bez firanek też można żyć. Jest też wiele rzeczy, które wciąż przed nią. Aby mogła je realizować (a chęci ma ogromne), musi co jakiś czas skorzystać z osiągnięć medycyny, żeby wzmocnić swoje ręce, a przede wszystkim zlikwidować przykurcze. Blizny pod pachami, na szyi, w łokciach i przy nadgarstkach zostały po ostatnim zabiegu fibrotomii. Uwolnienie przykurczy było warte tych kilku blizn. Tylko trzeba powtórzyć zabieg - i to już 4 marca tego roku. A potem rehabilitować przez kilka miesięcy, żeby wypracować efekty po zabiegu.

Kierunek Ukraina - jest tam taniej, mimo to zabieg i rehabilitacja to kwota ponad 20 tysięcy złotych. Mimo że wiele razy, praktycznie całe swoje dotychczasowe życie, Kasia udowadaniała sobie, że nie ma rzeczy nieosiągalnych, to ta kwota jest dla niej naprawdę nieosiągalna. I tak jak lekarze kiedyś, tak ona teraz rozkłada ręce, bo sama nie udźwignie takiego wydatku. A wiedząc, jak ten zabieg jej pomógł ostatnim razem, zdecydowała się prosić o pomoc znajomych i nieznajomych - to jedyna droga, żeby nie zostawić marzeń tylko na zdjęciach, żeby nadal być aktywną osobą, która zaraża wszystkich wokoło swoją niesamowitą energią.

Życie bez pasji jest jak okręt, który nie wie, dokąd zmierza, dlatego:

„Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj.” Mark Twain

Pozwólcie mi bez bólu cieszyć się życiem, swoimi pasjami i zarażać nimi innych .

Każdy grosik przybliża mnie do celu. Kasia