By w przyszłości mogła dawać sobie radę, gdy nas zabraknie...

Nasza radość z upragnionej bliźniaczej ciąży nie trwała długo. W 24 tygodniu na świat przyszły moje dzieci. Niestety, niedługo po tym synek zmarł, a stan córki był na tyle zły, że kazano nam szykować się na najgorsze. Załamanie, bezsilność, ból. Po prawie 4 miesiącach pobytu w szpitalu wyszliśmy do domu. Turnusy rehabilitacyjne to jest to, co wywołuje w naszej córeczce radość. Sytuacja zmusza nas, by prosić Was, ludzi dobrej woli, o wsparcie, choć niewielką wpłatą. To terapia daje nam nadzieję, że Klaudia, kiedy nas już zabraknie, da sobie radę...