Gdy liczy się każdy oddech. Pomóż Klaudii!

Był 31. tydzień ciąży, stanowczo za wcześnie, by Klaudia bezpiecznie mogła się urodzić. Przynajmniej miesiąc za wcześnie. Nie udało się, niestety wydłużyć jej pobytu w brzuchu, pod sercem mamy. W miejscu, gdzie nic jej nie zagrażało. To, co wydarzyło się w tamtych dniach, ma bezpośredni wpływ na córeczkę i jej bardzo słaby stan zdrowia. 

Wcześniactwo nie dało jej szansy na zdrowy i dobry rozwój. Tak bardzo chciałam wtedy wierzyć, że wszystko się jeszcze ułoży, że córka wyjdzie z tego obronną ręką. Niestety, im Klaudia była starsza, tym większe deficyty ukazywały się naszym oczom. Kolejne etapy rozwoju dziecka, które u zdrowych dzieci następują po sobie, u nas nie nadeszły nigdy. Nie było raczkowania, chodzenia, wspólnych beztroskich chwil na pobliskim placu zabaw.

Od tamtego dnia - dnia swoich przedwczesnych urodzin, Klaudia toczy walkę, a ja prawie całkowicie bezsilna patrzę na nią i staram się wspierać, jak tylko mogę. Klaudia, dzisiaj już dorosła kobieta, choruje na Zespół Westa, ma porażenie czterokończynowe. Najtrudniejsze jednak są przewlekłe zapalenia płuc, które nie pozwalają jej normalnie oddychać, z powodu zbierającej się wydzieliny. Boję się, że jeśli nie dam rady zdobyć pieniędzy na kamizelkę drenażową, Klaudia się zachłyśnie, a ja nie będę w stanie jej uratować.

Taka kamizelka to ogromny wydatek - ponad 20 tysięcy złotych. Skąd wziąć tak ogromne środki? Z zasiłku pielęgnacyjnego? Nie ma na to szans... Dlatego proszę, pomóż mi, pomóż mojemu dziecku dostrzec, że życie, choć tak trudne, miewa też jaśniejsze barwy.

Kinga - mama Klaudii