O krok od samodzielności – z naszą pomocą walka Kornelii może być łatwiejsza!
Przekaż mi podatku
Roczna rehabilitacja
Zakończenie: 22 Lipca 2021
Aktualizacje
Kończą się środki na rehabilitację – pomocy!
Moja walka o sprawność trwa każdego dnia... Za fasadą mojego uśmiechu kryje się codzienny trud, morderczy wysiłek na rehabilitacji lub kolejnym z kolei turnusie. Moja codzienność to lęk i strach, czy uda się osiągnąć cel i zrealizować marzenie... A marzenie jest proste: chcę chodzić. Po prostu chodzić...
Wiem, że jeśli przerwę rehabilitację, codzienny trud, wyrzeczenia, mnóstwo zainwestowanych przez lata pieniędzy może pójść na marne... Rehabilitacja to całe moje życie, to szansa na lepsze jutro i coraz większą sprawność.
Proszę Was, pomóżcie mi ją kontynuować, bo to jedyny lek na moją chorobę. Niestety – bardzo drogi lek...
Kornelia
Opis zbiórki
Kornelia urodziła się zbyt wcześnie. 27 tydzień ciąży, 940 gramów. W tamtych latach uratowanie takiego maluszka to był cud… – cud, który w naszym wypadku się wydarzył. Niestety droga Kornelii po sprawność trwa do dzisiaj, bo to, co wydarzyło się na samym początku jej życia postawiło poważne konsekwencje....
Każdego dnia, od momentu, kiedy przyszła na świat, podziwiam jej siłę i determinację w dążeniu do celu. Codziennie, mimo że nie rzadko zdarza się, że nie ma już siły i chęci — walczy! O niczym tak bardzo nie marzy, jak o tym, by stanąć na własnych nogach, a ja wciąż wierzę w to, że się uda.
Od rehabilitacji nie ma wakacji, nie ma świąt, czy dnia wolnego. W walce o sprawność nie można sobie pozwolić na chwile słabości, bo każdy dzień, może okazać się tym, w którym zajdą wielkie zmiany. Kornelia, pomimo bólu i pojawiających się niejednokrotnie wątpliwości, nie poddaje się. Wie, że tak trzeba, że to konieczne i niezbędne, by przykurczone ścięgna były nieustannie w ruchu, by nie było gorzej…
Rehabilitacja z każdym rokiem jest intensywniejsza. Niestety – nogi nadal nie służą do chodzenia. Przy pomocy rehabilitanta, Kornelia potrafi jednak pokonać strach i oparta o kule stanąć na własnych nogach. Jest zatem nadzieja, że ten pierwszy wymarzony krok kiedyś stanie się faktem.
Wiem, że Mózgowego Porażenia Dziecięcego nie pokonamy, ale dla Kornelii jest szansa na to, że zacznie chodzić. Córka może liczyć tylko na mnie, dlatego to dla niej proszę o pomoc, by kiedy mnie już zabraknie, mogła sobie poradzić!
Mama Kornelii
________________
Kornelii możesz również pomóc, biorąc udział w licytacjach na Facebooku