Uratuj przyszłość Przemka

Zmaganie się ze światem i samym sobą, było, jest i będzie nieodzownym elementem ludzkiego życia. Nie istnieje, bowiem na świecie człowiek, który pozbawiony jest jakichkolwiek zmartwień. Zmaganie się zaś ze światem dzieci niepełnosprawnych, niejednokrotnie jest o stokroć trudniejsze. Jest on zamknięty, i nieuchwytny. Dlatego tak ważne jest, aby małymi krokami, przebijać się do świata za murem i starć się go zrozumieć. Dzięki temu łatwiej jest nam rozszyfrować ich zachowania, reakcje, a tym samym przygotować się na pewne wydarzenia.

Przemek jest nad wyraz wrażliwym i delikatnym chłopcem. Uwielbia swoją panią wychowawczynię i rówieśników ze szkolnej ławy. Do obcych i nieznanych mu dzieci, podchodzi z ogromnym dystansem. Tworzy się między nimi niewidzialna ściana, której nie da się zburzyć. Pomimo, że świat Przemka jest zamknięty i bardzo skomplikowany, potrafi zjednać sobie grupę ludzi bliskich jego sercu. Komunikuje się z nimi za pomocą prostych słów, których wypowiedzieć potrafi zaledwie kilka. Dużo gorzej jest ze zrozumieniem poleceń czy zadawanych pytań. Chłopiec uczęszcza do trzeciej klasy, jednak od września mama została zmuszona przenieś Przemka do szkoły integracyjnej. Decyzja była bardzo trudna. „Przemek, kiedyś był na turnusie z dziećmi niepełnosprawnymi. Zauważyłam, że nagle przestał dostrzegać dzieci zdrowe, którymi otacza się na co dzień w szkole. Zaczął upodabniać swoje zachowanie do dzieci z wieloma chorobami, naśladował ich ruchy oraz odgłosy. Upośledzenie umysłowe pogłębiało się.” – wspomina mama. Z obawa, że nieustanny kontakt z dziećmi o podobnych schorzeniach, ograniczy rozwój sensoryczny oraz behawioralny, mama Przemysława postanowiła posłać chłopca do miejscowej szkole podstawowej.

Dzieci, coraz bardziej rozwijały swoje umiejętności, a Przemuś nie nadążał z przerabianym materiałem. Zaczął się wycofywać, ograniczać kontakt. Na zadane polecenia podczas lekcji, reagował płaczem lub po prostu wybiegał z sali. 

Problemem, z którym zmaga się Przemek to niedoczynność przysadki, a co za tym idzie, po prostu nie rośnie. Jest malutki. Pod wpływem przyjmowanych leków, w kontrolowany sposób, organizm Przemka jest pobudzany do wzrostu. W tej chwili najistotniejszą kwestią jest wzmocnienie mięśni przykręgosłupowych. Wraz z pobudzanym wzrostem przez leki i bardzo osłabionych mięśniach zaczynają się pojawiać problemy z pionizacją. Ciało samoistnie przechyla się na prawą stronę. Kolejna karta, jaka została przed rodziną odkryta to niedoczynność tarczycy. Wyjazdy nad morze, pomimo iż są dla rodziców ogromnym wydatkiem, starają się zapewnić chociaż raz do roku. Wtedy jest troszkę lepiej. W rodzinie żadne dziecko nigdy nie było i nie jest chore. Za wyjątkiem Przemka. Jest szczególny. Co jeszcze czeka Przemka. Jakie karty życie jeszcze przed nim odkryje. Tego nie wie nikt. Choroba spadła na rodziców znienacka. Nikt nie wytłumaczył rodzicom, dlaczego ich syn jest chory i co mogło wpłynąć, na to z czym musi się zmagać. Przypuszczają, że podczas porodu Przemek mógł zostać niedotleniony. Ale to tylko przypuszczenia i wiedza, którą zdobyli całkiem niedawno. "Gdy się urodził, był pięknym bobasem" – wspomina mama. Nikt by nie pomyślał, że w przyszłości będą musieli każdego dnia zmagać się i nosić ciężar choroby na swoich barkach.

Na miesięczną rehabilitację, bez której nie da się obejść, rodzice przeznaczają około 2000 złotych. Do tego dochodzą koszty dojazdów. Mieszkają w małej miejscowości, dlatego każdego dnia w samochodzie spędzają długie godziny. Zajęcia w specjalistycznych ośrodkach, pod bacznym okiem specjalistów, pochłaniają bez reszty środki finansowe rodziny.
 

Rodzice są przekonani, że synek ich bardzo mocno kocha, tylko nie potrafi tego okazać. Nie potrafi, przyjść i się przytulić. Wierzą, że każdy jego uśmiech to znak wdzięczności i miłości. Intensywna rehabilitacja Przemka, ułatwi mu w przyszłości samodzielne funkcjonowanie. Dzięki niej, rodzice będą mogli być spokojni, że gdy kiedyś ich zabraknie, ich syn da sobie rade...  

Chcielibyśmy zagwarantować rodzinie Przemka kolejne miesiące spokojnej rehabilitacji. Aby nie musieli martwić się, skąd wziąć środki na kolejny miesiąc. Pomóżmy zapewnić spokojną przyszłość ich dziecku. Aby łatwiej mu było w życiu.