Mamo, prosimy, nie zostawiaj nas...

Rak trzustki brzmi jak wyrok, zwłaszcza wtedy, kiedy masz czwórkę dzieci, których nie mogę zostawić. Choroba nie daje za wygraną, coraz częściej czuję ten okropny oddech śmierci na plecach. Tak bardzo chciałabym żyć, móc być oparciem dla mojej rodziny, ale strach o każdy dzień jest coraz silniejszy... Ratunkiem dla mnie jest przyjmowanie leku, który nie jest refundowany. Jeśli się nie uda, ostatnim ratunkiem będzie bardzo kosztowna immunoterapia. Proszę, nie pozwól mi się poddać, pomóż walczyć o to, co jest najcenniejsze — o życie!