POMOCY❗️Tylko najdroższy lek świata uratuje Pawełka przed ŚMIERTELNĄ chorobą❗️

Aktualizacje

• 8 grudnia 2025

  W te Święta daj Pawełkowi nadzieję! Zanim choroba zabierze mu wszystko...

  Grudzień to czas radości, światełek, prezentów. Kojarzy się nam z radością, przygotowaniami do Świąt. Dla naszej rodziny to jednak czas ogromnego strachu...

  Nasz ukochany Pawełek zmaga się z Dystrofią Mięśniową Duchenne’a — chorobą, która każdego dnia powoli odbiera mu siłę, niszcząc jego mięśnie. Trudno nam przestać myśleć o tym, ile jeszcze wspólnych Świąt nam zostało...

  Nie marzymy o prezentach, marzymy o tym, żeby zbiórka na terapię genową nabrała tempa. Tak, żebyśmy mogli uratować naszego biednego chłopca... Zdążyć, zanim choroba odbierze wszystko...

  

  Dlatego dziś, w tym wyjątkowym czasie pełnym życzliwości i cudów, prosimy — pomóż Pawełkowi. Zapal dla niego światełko nadziei, której teraz tak bardzo potrzebujemy!

  Każdy gest dobrej woli sprawia, że choroba ma choć jeden powód mniej, by wygrać. Prosimy z całego serca – pomóż nam ocalić Pawełka!

  Rodzice i Dziadkowie Pawełka

• 19 listopada 2025

  Pawełek śpi spokojnie i nie wie, że toczymy walkę o jego życie❗️POMOCY❗️

  Patrzymy na swojego synka, wtulonego w poduszkę… Śpi tak spokojnie, tak niewinnie. Nie wie, że każdego dnia jego rodzina walczy o coś, co — choć da się kupić za astronomiczną kwotę — wciąż pozostaje poza naszym zasięgiem...

  Nie wie, że jego życie zostało wycenione na 16 milionów złotych. Nie wie, że gdzieś w USA istnieje terapia genowa, która może zatrzymać chorobę — może zmienić wszystko. I nie wie, że jeśli jej nie dostanie… odejdzie tam, gdzie my rodzice, nie będziemy mogli za nim pójść... My to wszystko wiemy, dlatego nie potrafimy spać tak spokojnie, jak on.

  

  Kiedy Pawełek oddycha miarowo, wtulony w pościel, my walczymy o każdą złotówkę, pukamy do każdych drzwi, planujemy, co jeszcze zrobić, żeby zdobyć potrzebne środki. Zastanawiamy się, co dalej, jak uzbierać tak gigantyczną kwotę na terapię. Terapię, która da przyszłość, uratuje życie.

  Co będzie, jeśli nie uzbieramy? To najtrudniejsze słowa, jakie rodzic może napisać, ale prawda jest brutalna: jeśli nie zdążymy, choroba zrobi to, czego my tak panicznie się boimy. Zabierze mu siły, obierze oddech, aż w końcu — zabierze mu życie...

  Nie ma planu B, nie ma innej drogi. Terapia genowa to jedyna szansa. Dlatego prosimy, a w zasadzie błagamy. Walczymy każdego dnia o każdą złotówkę, każde udostępnienie... 

  

  A Pawełek nie jest niczego świadomy, jest jeszcze malutki. Nie wie, że na świecie istnieje lek, który może podarować mu przyszłość. Nie wie, ile osób już mu pomogło, w ilu sercach zagościł. Ale my wierzymy, że nadejdzie dzień, w którym powiemy mu: „uratowaliśmy Cię, wszyscy razem". 

  Kochani — bez Was nie damy rady! Ta kwota to góra nie do zdobycia w pojedynkę. Ale wspólnie możemy ją pokonać!

  Jeśli możecie — prosimy, pomóżcie. Jeśli nie możecie pomóc finansowo — udostępnijcie. Jeśli nie możecie udostępnić — bądźcie z nami myślami. Każda, nawet najmniejsza pomoc, to krok bliżej celu, kolejna cegiełka w murze, który stawiamy między nim a chorobą. Nie poddamy się, ale bez Was nie damy rady. 

  Rodzice

  Czytaj dalej
• 21 października 2025

  "Błagam Was z całego serca… Uratujcie mojego wnusia❗️"

  KOCHANI... PATRZĘ W TE OCZY I BŁAGAM O CUD… PAWEŁEK TO MÓJ CAŁY ŚWIAT, MOJA MIŁOŚĆ I SERCE – ZAWSZE BĘDĘ PRZY NIM!

  DMD nie czeka — choroba nie zna litości, odbiera krok po kroku, oddech po oddechu. Aż nadchodzi najgorsze - ŚMIERĆ. Nie pozwólcie, by mój jedyny wnusio zgasł… Czuję, jak jego małe rączki ściskają mnie z całych sił, jakby błagał: „Babciu, nie puszczaj…”

  

  Za tym uśmiechem kryje się walka o życie. Błagam — pomóżcie mi go uratować, zanim ten uśmiech zniknie na zawsze. Ten uśmiech to całe moje życie… Każdy jego oddech to cud, o który błagam każdego dnia.

  Nie potrafię pogodzić się z myślą, że mogłoby go zabraknąć...

  Nie pozwólcie, by zgasł ten mały promyk dobra i miłości. Przytulam mojego wnuczka i czuję, jak drży… Jakby całym ciałkiem walczył o każdy dzień. W jego oczach widzę życie. W jego uśmiechu – nadzieję. W moim sercu – strach, że mogę to wszystko stracić… Nie pozwólcie, by choroba odebrała mi mojego wnusia.

  

  Pomóżcie nam walczyć! Nie wiem, jak prosić bardziej — błagam Was z całego serca… Nie pozwólcie, by jego uśmiech zniknął z tego świata!

  Zrozpaczona babcia Beata

  

  

  Czytaj dalej