Mały Adaś z wielką nadzieją na sprawność, jeszcze raz prosi o Twoje wsparcie!

Cześć!

Witajcie na zbiórce naszego syna. Bardzo cieszymy się, że tu jesteście. Zaczynamy drugi rok z Fundacją Siepomaga. Za udzielone nam dotychczasowe wsparcie serdecznie dziękujemy! Dzięki tym środkom jesteśmy w stanie opłacić terapię Adasia i utrzymać ją na najwyższym poziomie.

Co udało się Adasiowi osiągnąć w ostatnim roku?

Moim drodzy, wiele! Przede wszystkim Adam zaczął mówić – dużo i często. Jego mowa z każdym miesiącem robi się coraz bardziej zrozumiała dla otoczenia, dzięki czemu znacznie poprawiły się jego relacje z innymi ludźmi. Potrafi zaprosić do zabawy swoich kolegów, koleżanki, ale także nowo poznane dziecko lub nawiązać „towarzyską pogawędkę” z innym dorosłym. W znacznej części udało się pożegnać pieluchę. Przez zaburzenia związane z odczuwaniem i interpretowaniem bodźców płynących z własnego ciała nastąpiło to dopiero w grudniu 2021, ale nastąpiło! Obecnie staramy się wyeliminować pieluchę podczas defekacji oraz snu nocnego. Adaś pokonał lęk przed wspinaniem się, huśtaniem, stał się zdecydowanie sprawniejszy fizycznie. Znacznie łatwiej go przekonać do zmiany zestawu ubrań – całe lato przechodził w krótkich spodenkach i bluzkach z krótkimi rękawami! Dla porównania lato 2021 spędził w długich spodniach i bluzkach z długimi rękawami. Nauczył się też w znacznej mierze nazywać swoje emocje. Coraz częściej słyszymy od Adasia: „zachowałem się tak, bo się zdenerwowałem”, „nie chciałem iść na spacer, dlatego tak krzyczałem”, „jestem szczęśliwy, że tu przyjechaliśmy”. I to, czego osobiście bałam się najbardziej, jak się okazało, bezpodstawnie – z końcem marca 2022 roku Adaś po raz drugi został starszym bratem. Przywitał małego braciszka z radością. Po prawie 9 miesiącach życia na tym świecie najmłodszy członek rodziny jest wpatrzony w Adasia jak w obrazek.

Jak obecnie wygląda plan terapeutyczny Adasia?

Raz w tygodniu syn uczęszcza na zajęcia Integracji Sensorycznej do Centrum Terapii Promitis. Także raz w tygodniu Adaś bierze udział w 50-minutowych zajęciach logopedycznych w Centrum Terapeutycznym Abu, pracując nad poszerzeniem zasobu słów i poprawieniem artykulacji.

Co byśmy chcieli osiągnąć w kolejnym roku?

Bardzo zależy nam na umieszczeniu Adasia w przedszkolu integracyjnym i otrzymaniu dla niego opinii o potrzebie kształcenia specjalnego. Dzięki temu łatwiej by mu było funkcjonować w grupie przedszkolnej, część zajęć terapeutycznych odbywałby w placówce (co odciążyłoby domową logistykę), a my mielibyśmy wsparcie w specjalistach, którzy wzajemnie by ze sobą współpracowali. W związku z tym, że naszej dzielnicy takich przedszkoli jest mało, a miejsca w nich są pozajmowane, istnieje spore prawdopodobieństwo, że i to przedszkole będzie odpłatne. Do tego czasu utrzymujemy, rzecz jasna, obecne zajęcia terapeutyczne.

Jesteśmy też przygotowani na konieczność rozpoczęcia ponownego procesu diagnostycznego pod kątem spektrum autyzmu.

Z czym mierzymy się obecnie?

Z nadruchliwością i potrzebą mocniej stymulacji dotykowej. Dla Adasia wyzwaniem jest czekanie w kolejce w sklepie, czekanie na zmianę światła na przejściu dla pieszych, stanie w środkach miejskiej komunikacji i każda sytuacja, w której potrzebne jest zmniejszenie aktywności ruchowej. Adaś skacze, siada, kręci się w kółko, dotyka absolutnie wszystkiego, czego może dotknąć – zaparkowanych aut, chodnika, roślin, budynków. Często ściska, szczypie, gniecie, drapie rodziców bądź rodzeństwo, ale także sam domaga się ćwiczeń siłowych czy masaży dociskowych. W momentach największego napięcia zaczyna bić się rękoma po twarzy.

Z wybiórczością żywieniową, która przekłada się na odporność organizmu. Adaś je wybiórczo, monotonnie, ciężko zachęcić go do spróbowania czegoś nowego. Przeszkodę może stanowić smak, zapach, konsystencja, sposób podania. W związku z tym kupujemy produkty żywieniowe dobrej jakości celem dostarczenia organizmowi Adasia jak największej ilości witamin, minerałów, składników odżywczych. W tym obszarze także lada dzień zgłaszamy się po wsparcie psychodietetyka.

Ze sztywnością zachowań. Adaś ma ulubioną bluzę – innej nie założy. Bluzki muszą być gładkie, bez nadruków, ewentualnie z guziczkiem i kieszonką, najlepiej granatowe. Spodnie czarne lub granatowe, gładkie, z gumką i bez troczków. Wyjście z nieznane miejsce, np. na koncert dla dzieci budzi lęk i sprzeciw, szczególnie gdy odbywa się w porze, w której zwykle jesteśmy w domu. To wszystko kieruje nas w stronę spektrum, stąd myśli o powtórzeniu diagnozy.

Z afazją typu mieszanego. Adam mówi dużo i szybko, przekręca wyrazy, myli znaczenia słów. Wiemy, że jego mowa dla osób spoza rodziny jest w dużej mierze niezrozumiała, stąd konieczność pracy z logopedą.

Zdajemy sobie sprawę z tego, że wszystko to, co przepracujemy u Adasia teraz, będzie przynosiło korzyści na dalszych etapach życia, dlatego nie szczędzimy sił ani środków, by usprawnić funkcjonowanie Adasia w świecie – zarówno wśród rówieśników, jak i w środowisku domowym. Mamy wielką nadzieję, że będziecie z nami także w obecnym okresie rozliczeniowym. Za każdą formę wsparcia bardzo serdecznie dziękujemy!

Rodzice Adasia, Agata i Jerzy