Wypadek pamiętam jak przez mgłę. Wiem, że jechałam z córką do Wrocławia na basen. Pamiętam też, że jak się ocknęłam w szpitalu - pierwszą moją myślą było - co się stało z córką? Czy żyje? W ogóle nie myślałam wtedy o sobie..

Jej nic się nie stało, ze mną było trochę gorzej. Długi czas byłam w śpiączce. Moja prawa strona ciała była sparaliżowana. Kiedy odzyskałam świadomość pojawiły się problemy z pamięcią. Zawzięłam się jednak i postanowiłam, że zrobię wszystko by stanąć na nogi. I udało się! Chodzę, oczywiście nie tak, jak przed wypadkiem, ale i tak to dla mnie najważniejsze!

Wiem, że jeśli pozwolę sobie na chwilę załamania to na nowo wrócę na wózek. Mieszkam na dziesiątym piętrze, ale nie jeżdżę windą. Rehabilituję się chodząc codziennie po schodach. Chcę znów być sprawna!

Wypadek zniszczył mi życie, ale przeżyłam! Nadal tu jestem. Dostałam drugą szansę i muszę to wykorzystać. Rehabilitacja to jedyna droga bym znów była sprawna. Determinacji i siły mi nie brakuje. Problemem są pieniądze. Koszty  terapii są ogromne. Zbyt duże jak dla mnie… Proszę Cię pomóż mi w walce o lepsze życie. 

Anna