Minęło już dwadzieścia lat, odkąd życie mojej mamy zamieniło się w spacer po polu minowym, w wieczne przeciąganie liny z chorobą. Chorobą podstępną i bezlitosną... Stwardnienie rozsiane od ponad dwudziestu lat zabiera mojej mamie więcej i więcej - siły, sprawność, samodzielność, nie zdołało zabrać tylko jednego - nadziei, że jeszcze będzie dobrze. 

Okrutny los nam jednak nie odpuścił... Kiedy mama nauczyła się funkcjonować z SM, ten znów postawił ją przed potworną próbą. Osłabiony organizm zaatakował chłoniak. Mama przeszła 6 serii chemioterapii, przyjmuje ogromne ilości leków i uczęszcza na rehabilitację, jednak sami nie zdołamy zapewnić jej tego, czego tak bardzo potrzebuje... Pomóż nam, proszę!

Aleksander, syn