Muszę być samodzielny! Proszę, pomóż!

Mógłbym być osobą zdrową, gdyby nie ciężki poród, niedotlenienie… Mógłbym chodzić, studiować, pracować. Jednak rzeczywistość jest inna i muszę jej sprostać.

Nie poddaję się. Każdego dnia budzę się z uśmiechem na ustach. To moje życie, które chcę przeżyć jak najlepiej. Mózgowe porażenie dziecięce tego nie ułatwia. Ciężko zaprzeczyć. Poruszam się na wózku inwalidzkim, opiekuje się mną mama. Gdy byłem mały, jeździłem często do sanatoriów, na turnusy rehabilitacyjne. Obecnie jest coraz trudniej.

Cena rehabilitacji stale rośnie. Ani mnie, ani moich bliskich niestety nie stać na taki wydatek. A uwierz, tak bardzo zależy mi na polepszeniu mojej funkcjonalności i sprawności. Moja mama traci siły, jest coraz starsza. W końcu będę musiał sobie poradzić sam. Nie osiągnę tego bez intensywnej rehabilitacji. 

Nogami jest dla mnie wózek inwalidzki. Z moim schorzeniem najlepszy byłby wózek elektryczny. To spory wydatek, odkładany niemalże w nieskończoność. Przez obecny wózek jestem skazany na niesamodzielność, siedzenie w domu i wyczekiwanie osoby, która pomoże mi z niego wyjść. Tak bardzo chciałbym to zmienić.

Proszę Cię o pomoc, ponieważ wiem, że na świecie jest wiele dobrych dusz, które pragną pomagać. Każda złotówka się liczy, dlatego dziękuję za wszystkie wpłaty, również te najdrobniejsze. Wiedz, że Twoje wsparcie daje mi nadzieję na lepszą przyszłość.

Emil