Fundacja Pomocy Osobom z Autyzmem MADA

Fundacja powstała w 1996 roku, kiedy to o autyzmie niewiele się mówiło, a „społecznie” temat w zasadzie nie istniał. Fundacja, poprzez osobiste doświadczenia z autyzmem jej założycieli (rodziców dziecka z autyzmem) podjęła się wówczas trudnego zadania tworzenia w swoim regionie struktur pomocowych dla osób z autyzmem. 

Misją Fundacji jest bezinteresowna, wielokierunkowa i profesjonalna pomoc osobom z autyzmem - niezależnie od wieku (dzieciom, młodzieży, dorosłym), a także osobom z inną niepełnosprawnością - szczególnie intelektualną oraz ich rodzinom.

Diagnozy-Porady-Terapia-Wsparcie to słowa „klucze”, jakimi można w sposób hasłowy ująć codzienną pracę Fundacji na rzecz odbiorcy szczególnego – osób z autyzmem i ich rodzin. 

"Osobom z autyzmem można pomóc" - jeden z podstawowych faktów dotyczących autyzmu. 

Poprzez swoją działalność staramy się wspierająco towarzyszyć naszym podopiecznym z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) na różnych etapach rozwoju. Autyzm jest doświadczeniem na całe życie - każde dziecko z autyzmem będzie również dorosłym z autyzmem. Autyzm oczywiście nie jest jednorodny i taki sam u każdego, kto jest nim dotknięty - u niektórych może być wręcz niewidoczny dla otoczenia, zdarza się, że jest rozpoznawany u ludzi o ponadprzeciętnym intelekcie czy umiejętnościach, a u innych będzie powodować znaczną niepełnosprawność - objawiającą się pełną zależnością od wsparcia innych osób niemal w każdym aspekcie życia codziennego.

Przy odpowiednim wsparciu osoba z autyzmem ma szansę na kompensowanie trudności wynikających z autyzmu. Pierwszym krokiem do tego jest jednak właściwa wczesna diagnoza, a poprzez to ukierunkowanie oddziaływań terapeutycznych, pozwalających na nabywanie, rozwijanie i podtrzymywanie umiejętności niezbędnych do sprawnego funkcjonowania w różnych rolach społecznych oraz środowiskach – czyli nic innego jak dążenie do samodzielności na dostępnym dla siebie poziomie.

Warto również pamiętać, że koszty angażowane na wsparcie osób z autyzmem i ich rodzin należy rozpatrywać w szerszym kontekście tj. ewentualnych kosztów zaniechania odpowiedniego wsparcia, które z czasem przybierają zarówno wymiar finansowy, jak i zdrowotny, społeczny czy psychologiczny.