Jest obok, a jakby go nie było. Wyrwijmy Gabrysia ze szponów autyzmu!

Nigdy nie myślałam, że przyjdzie nam się zmierzyć z takim wyzwaniem. Diagnoza jednak zawsze pojawia się nieoczekiwanie i w kilka chwil zmienia całą naszą codzienność o 180 stopni, a my próbujemy, robimy co w naszej mocy, by nie poddać się, gdy życie stawia nam na drodze przeszkody…

Mamy synka, ale czasem czujemy się, jakby go nie było. Jest obok nas, a mamy wrażenie jakby myślami był gdzieś daleko. Nie patrzy na nas tak, jak inne dzieci na swoich rodziców. Gabriel nie mówi, więc nie możemy porozmawiać z nim o bieżących sprawach, o tym jak się czuje. Synek jest zamknięty w swoim świecie, do którego nie chce nas dopuścić. Nie chcę, aby tak było już zawsze - wiem, że dzięki odpowiedniej terapii i specjalistycznej opiece możemy zawalczyć o to, by przyszłość synka była lepsza. 

Gabryś ma problemy w nawiązywaniu kontaktów społecznych, nie reaguje na bodźce i polecenia, a jego rozwój umysłowy jest znacznie opóźniony. Wierzymy jednak, że dzięki intensywnym ćwiczeniom i specjalistycznym zajęciom uda się wywalczyć postępy. 

U Gabrysia w wieku 3 lat zdiagnozowano autyzm dziecięcy. Od tamtej pory codziennie trwa nasza walka o lepsze jutro. Synek wymaga codziennej wielogodzinnej terapii, której koszt znacznie przekracza nasze możliwości finansowe. Będziemy bardzo wdzięczni za każdą, nawet najmniejszą pomoc…

Rodzice Gabriela