Od naszego wsparcia zależy przyszłość Kuby! Prosimy, wyciągnij pomocną dłoń!

Od momentu, który zaważył na całym życiu Kuby, minęły już prawie dwie dekady. Ciężko mi zrozumieć, czemu to wszystko musiało potoczyć się w ten sposób… Ciąża przebiegała przecież wzorowo, a ja każdego dnia dbałam o siebie i rosnącego pod moim sercem syna, najlepiej jak umiałam…

Końcówka ciąży zamiast być spokojnym okresem oczekiwania na bezpieczne rozwiązanie, była czasem pełnym lęku, bólu i niepewności. W 38. tygodniu ciąży nagle pojawiła się u mnie bardzo duża opuchlizna na całym ciele. Zaniepokojona udałam się do szpitala, gdzie okazało się, że pomimo braku skurczy, doszło już do rozwarcia.

Po 3 dniach oczekiwania okazało się, że wody płodowe są zielone – konieczna było natychmiastowe cesarskie cięcie. Tak potwornie bałam się o życie mojego maleństwa… Gdy trzymałam go już w ramionach, myślałam, że najgorsze już za nami, że teraz już wszystko będzie dobrze. 

Niestety, los okazał się wyjątkowo okrutny. Kuba mało płakał, nie dopominał się o jedzenie. W wieku zaledwie paru miesięcy dobitnie było widać, jak bardzo opóźniony jest jego rozwój w porównaniu do rówieśników. Jego nóżki były także niespotykanie sztywne. Wiedziałam, że nie ma czasu do stracenia, natychmiast zaczęłam szukać pomocy dla synka. Gdy Kuba miał zaledwie roczek, zapadła diagnoza: mózgowe porażenie dziecięce. 

Dziś syn nie jest już małym Kubusiem – to pełnoletni mężczyzna. Całe jego dotychczasowe życie kręci się wokół kolejnych wizyt u specjalistów, godzin spędzonych na rehabilitacji i nieustannych badań. Tylko dzięki temu udawało się nam osiągać kolejne kamienie milowe. Pomimo diagnozy Kuba chodzi samodzielnie i mówi – co w jego przypadku nie było wcale oczywiste. 

Niestety, wiele jeszcze przed nami. Syn potrzebuje pomocy przy wielu podstawowych czynnościach higienicznych i samoobsługowych np. wiązaniu butów czy ogoleniu się. Wciąż walczymy bowiem o większą sprawność w nogach czy rękach. Od pewnego czasu pojawił się także problem ze stopami – wzmożone ich napięcie i przykurcze, a także bóle kręgosłupa  oraz głowy.

Jakub, by mieć szansę na lepsze funkcjonowanie i samodzielność potrzebuje systematycznej rehabilitacji i różnego rodzaju terapii m.in. ręki, integracji sensorycznej czy wsparcia logopedy. Wiąże się to jednak z dużymi kosztami finansowymi, które trudno jest nam udźwignąć samodzielnie. 

Proszę Was o wsparcie dla mojego syna. Wierzę, że pomimo swoich diagnoz ma szansę na rozwój i większą sprawność. Już wielokrotnie widzieliśmy, jak ważna jest opieka specjalistów – każda przerwa w rehabilitacji prowadziła do poważnego regresu w funkcjonowaniu Kuby. Wspólnymi siłami możemy naprawdę dużo!

Mama