Dla mojej rodziny, dla Tymka i Anetki, walczę o życie❗️Pomocy❗️

Mam na imię Karol. Jestem mężem cudownej Anetki i tatą niesamowitego, 7-letniego Tymka. Dla nich żyję, pracuję i marzę. I dla nich dziś walczę – choć moje ciało coraz szybciej po prostu przestaje działać.

Gdy byłem młodszy, grałem w badmintona, pomagałem znajomym w remontach, chodziłem do pracy, a dziś każdego dnia tracę coraz więcej. Najpierw w połowie lutego opadanie stopy, potem ból, zaniki mięśni, trudności z poruszaniem się. Myślałem, że to nic, że to jakiś mikro uraz. Ale bardzo się myliłem...

Pod koniec maja diagnoza przewróciła mi życie do góry nogami: SLA – stwardnienie zanikowe boczne.

To okrutna choroba – odbiera mięśnie, sprawność, samodzielność, aż w końcu głos i oddech. Miesiąc po diagnozie już z trudem wychodzę z domu. Boję się, że któregoś dnia po prostu nie będę mógł się ruszyć. Że to będzie koniec.

Ale nie poddaję się. Nie mogę – bo mam dla kogo żyć. Mam rodzinę. Mam synka, który patrzy na swojego tatę z nadzieją. Nie ma opcji, bym go zawiódł.

Wszystko, co teraz robię, to przygotowania – zabezpieczam rodzinę, szukam sprzętu do rehabilitacji, planuję modyfikacje mieszkania. W międzyczasie walczę o zatrzymanie choroby, ale dojazdy na rehabilitację są niemal niemożliwe, więc musimy przystosować wszystko tutaj, w naszym mieszkaniu na parterze. Dlatego potrzebujemy platformy lub podjazdu, sprzętu do ćwiczeń, wsparcia specjalistów...

Nigdy nie prosiłem o pomoc. Życie nigdy mnie nie oszczędzało, ale zawsze starałem się sam radzić, sam pomagać innym. Dziś poczułem, że los jeszcze ze mną nie skończył, ale tym razem z pokorą proszę: pomóżcie mi stanąć do walki. Dla Tymka. Dla Anetki. Dla życia.

Wasze wsparcie da mi nadzieję. Chociaż choroba postępuje w zastraszającym tempie, mam jeszcze szansę spowolnić ją na tyle, by jak najdłużej być częścią życia mojej rodziny. Każda złotówka to cegiełka w tej walce. Każde udostępnienie to szansa na dotarcie do kolejnego serca. Pomóżcie mi nie zniknąć z życia tych, których kocham najbardziej.

Z całego serca – Dziękuję.

Karol