Każde dziecko zasługuje na to, by być zrozumianym – by móc powiedzieć, że coś je boli, że czegoś się boi... Na pomoc małej Laurce!

Każde dziecko zasługuje na to, by być zrozumianym. By móc powiedzieć, że coś je boli, że czegoś się boi, że coś sprawia mu radość... By móc wyszeptać „kocham Cię” zasypiając w bezpiecznych ramionach rodzica, wypowiedzieć swoje marzenie nad urodzinowym tortem czy po prostu zawołać „mamo”, gdy rozbije sobie kolano…

Moja córeczka Laura, choć ma już 4 latka, nie mówi ani słowa, jakby ktoś rzucił na nią straszne zaklęcie. Nie potrafi wskazać, czego chce, nie sygnalizuje swoich potrzeb. Nie patrzy w oczy, nie naśladuje innych dzieci, bawi się sama, rzucając przedmiotami…

Jej świat jest cichy, zamknięty, pełen niezrozumiałych dla niej bodźców, które często wywołują lęk i poczucie zagrożenia

Każdy dzień to walka o to, by ją zrozumieć, by dotrzeć do jej zamkniętego świata. Czasem patrzę na nią i serce mi pęka – bo wiem, że chce coś powiedzieć, że coś czuje, że czegoś pragnie… ale nie potrafi tego wyrazić. Tkwimy w świecie domysłów, gdzie każdy płacz może oznaczać ból, zmęczenie, strach… a ja nie zawsze potrafię jej pomóc.

Laura ma zdiagnozowany autyzm. Jej rozwój mowy jest mocno opóźniony, a do tego dochodzą problemy z koncentracją i społecznym funkcjonowaniem. Każdego dnia robimy wszystko, by pomóc jej odnaleźć się w świecie, który jest dla niej tak trudny i niezrozumiały. Córka uczęszcza do przedszkola terapeutycznego, ale wciąż brakuje nam narzędzi, by umożliwić jej komunikację.

Lekarze i terapeuci dają nam nadzieję – istnieje sposób, by Laura mogła się porozumiewać! Potrzebujemy dla niej specjalistycznego tabletu z programem Mówik – urządzenia stworzonego dla dzieci, które nie mogą mówić. Dzięki niemu Laura wreszcie będzie mogła wyrazić swoje potrzeby, swoje uczucia, swój świat.

Tablet to dla nas ogromna szansa. To nie tylko narzędzie – to most między Laurą a nami, między nią a otaczającym ją światem. Każdego dnia widzę jej frustrację, gdy nie potrafi się porozumieć, gdy nie rozumiem, co chce mi powiedzieć. Ten tablet to jej głos. Głos, którego nigdy nie słyszałam, ale który wierzę, że kiedyś wyszepta to pierwsze „mamo”.

Dodatkowo nadzieją na wsparcie rozwoju Laurki są turnusy rehabilitacyjne. Niestety, koszty związane z takimi wyjazdami oraz zakupem sprzętu są bardzo wysokie i nie jestem w stanie udźwignąć ich samodzielnie...

Każda złotówka, każde udostępnienie tej prośby to krok bliżej do tego, by moje dziecko mogło się komunikować, by jej świat stał się choć trochę łatwiejszy. Pomóżcie mi usłyszeć moją córeczkę – choć na jeden z możliwych sposobów.

Mama Laurki