Diagnoza Lenki była dla nas totalnym zaskoczeniem! Przecież do tej pory wszystko było ok. Zarówno my, jak i najbliższe otoczenie nie zauważyliśmy niczego niepokojącego w jej zachowaniu i rozwoju. Tym bardziej było nam trudno pogodzić się z diagnozą…

Zachowanie córki zmieniło się w momencie, gdy zaczęła chodzić do zerówki. Wcześniej wesoła, pogodna dziewczynka zaczęła się nagle izolować, zamykać się w sobie. Nie wiedzieliśmy, co się dzieje. Może nadmiar bodźców? Może nowe obowiązki, nauka? Może to wszystko ujawniło jakieś wady, o których wcześniej mogliśmy nie wiedzieć?

Udaliśmy się do okulisty i na badanie słuchu. Oba badania wykluczyły jakiekolwiek nieprawidłowości. To była jednocześnie dobra i zła wiadomość. Cieszyliśmy się, że wzrok i słuch ma dobry, a jednocześnie martwiliśmy się, że nadal nie znamy przyczyny jej stanu!  

Kolejne poradnie, kolejni specjaliści i w końcu jest diagnoza – Zespół Aspergera. Nareszcie poznaliśmy naszego przeciwnika, który zabiera nam naszą córkę i zamyka ją w innym świecie… Zaczęliśmy dowiadywać, z czym się mierzymy, w międzyczasie cały czas obserwując, jakie zmiany nastąpiły w Lence. Mimo że chodzi do szkoły, to na przykład potrafi całą przerwę stać na środku korytarza zupełnie sama… Musimy jej pomóc!

Lenka wymaga leczenia oraz rehabilitacji, a terminy na NFZ są bardzo odległe.... Musi chodzić na zajęcia z Treningu Umiejętności Społecznych, których koszt jest dla nas spory oraz na zajęcia korekcyjno-kompensacyjne i terapię z psychologiem. Wierzymy, że to pomoże jej odnaleźć się w rzeczywistości. Bardzo prosimy Państwa o wsparcie. 

Rodzice