Kiedy się urodziła, nie mogłam jej nawet przytulić. Nie mogłam napawać się jej obecnością, na co przecież tak długo czekałam. Moja malutka córeczka wprost z brzucha, gdzie była bezpieczna, trafiła na salę operacyjną, gdzie przyszło toczyć jej szalenie nierówny bój o własne życie. 

25 września 2019 roku to najlepszy, a zarazem najgorszy dzień mojego życia. Wtedy właściwie to życie zaczęło się na nowo, niestety przepełnione bólem i strachem. Łucja jest chora. Właściwie jej diagnozy mogłabym wymieniać i wymieniać. Wszystkie jednak składają się w jedno - w paraliżujący strach o jej kruche życie!

Córeczka jest przekazywana z oddziału na oddział. Grono medyków stale walczy o jej życie, a ja jestem bezsilna! Od trzech miesięcy Łucja podłączona jest do respiratora z powodu ciężkiej niewydolności oddechowej. Codziennie zasypiam w strachu o to, co przyniesie kolejny dzień. Proszę, pomóż nam...