Rozległy udar 3 dni przed narodzinami wnuka!

Brzmi jak początek horroru? Tak, ale to smutna rzeczywistość mojego taty, który doznał udaru 11 lutego. Wtedy to nasz świat się zawalił. Promykiem nadziei był podarunek od świętego Walentego – mały, dzielny Rycerz, na którego wszyscy z utęsknieniem czekaliśmy.

Tata żyje dzięki szybko rozpoznanemu udarowi i sprawnej interwencji chirurgów naczyniowych. Przez 6 dni dzielnie walczył na OIOM-ie. Był wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. Niestety wybudzenie okazało się niełatwym zadaniem, gdyż saturacja spadała i była potrzeba ponownego uśpienia taty. 

Na drugą dobę doszła gorączka i niepokojące objawy ze strony układu oddechowego. Zapalenie płuc. Byliśmy przerażeni. Antybiotyk o szerokim spectrum działania nie pomógł tak, jak byśmy z lekarzami oczekiwali. Dopiero celowany antybiotyk po uprzednim wymazie i zrobionym posiewie, zadziałał. Jednak to nie był koniec naszych zmartwień. Przypałętało się nieproszone zapalenie dróg moczowych, gronkowiec złocisty we krwi, a po nim dodatni wynik na covid.

Najtrudniejszym zadaniem po rozległym udarze będzie długotrwała rehabilitacja. Głównie ośrodki odpowiedzialne za rozumienie, jak i mowę wymagają największych nakładów pracy. Tata potrzebuje codziennej, intensywnej rehabilitacji. Zajęcia z neurologopedą, jak i terapia biofeedback, pomogą mu w dużej mierze wrócić do sprawności umysłowej dzięki neuroplastyczności mózgu. Pierwsze 6 miesięcy po udarze ma kluczowe znaczenie w powrocie do zdrowia.

Bardzo proszę o wsparcie taty i naszej rodziny w tym trudnym i intensywnym dla nas czasie! Wierzę mocno, że dobro powróci ze zdwojoną siłą. Dzięki ludziom dobrej woli, takim jak Ty, będziemy mogli rehabilitować Tatę i przywrócić mu sprawność na tyle, ile zdoła on sam.

Pomóż mojemu Tacie w powrocie do zdrowia i daj szansę, by spędził dalsze lata w zdrowiu i poznawaniu kolejnych wnuków!

Ewelina, córka