Chciałbym wierzyć w to, że choroba nareszcie odpuści. Chciałbym obudzić się rano, przytulić do ukochanej żony, ucałować synka, wiedząc, że nowotwór już mi nie zagraża. Mam 45 lat, wiele w życiu do zrobienia, marzenia, które tak bardzo chciałbym spełnić... 

Wiadomość o nowotworze jelita grubego była wstrząsająca. Trzymałem w ręku wynik badania, a w myślach miałem obraz mojego trzyletniego synka Marcela, uśmiechniętą żonę Natalię. Jedyne czego chciałem to otrzymać gwarancję, że chorobę da się pokonać. Wiedziałem, że jak najszybciej muszę rozpocząć leczenie. Przeszedłem operację wycięcia jelita wraz z guzem nowotworowym. Niestety pojawiły się przerzuty na wątrobę i otrzewną. 

Wciąż walczę, wciąż wierzę w lepsze jutro! Chcę wygrać, bo mam dla kogo żyć! Marzę, by latem pojechać rowerem dookoła Islandii, jestem byłym kolarzem, a rower to moja pasja. By wspomóc swój organizm, by mieć jeszcze więcej siły do tego, by walczyć z nowotworem, zacząłem stosować leczenie wspomagające. Stosuję specjalną dietę, szukam sposobu, który pozwoli mi wrócić do dawnego życia, życia, w którym nie ma miejsca na chorobę!

Proszę, pomóż mi! Tak bardzo chcę żyć, nie tylko dla siebie, dla moich bliskich, których nie chcę zostawiać...

Marcin