Marcin Mańka, 50 years old

W 2016 roku usiadłem na wózek inwalidzki z już pełną diagnozą – były to inne choroby demobilizacyjne.

Bolała mnie często głowa, zacząłem tracić ostrość w lewym oku za każdym razem, gdy się skupiałem i pojawiła się przeczulica. Jednak nie to było najgorsze... Nie mogłem zakładać na moje nogi praktycznie żadnego materiału. Jedynym, co nosiłem, były termiczne getry, które nie przesuwały się po skórze. Cierpienie, jakie odczuwałem, nie pozwalało mi normalnie funkcjonować. Nie wiedziałem, co boli mnie bardziej mięśnie czy skóra. Wymagam stałej rehabilitacji, która może powoli przywrócić mi utraconą sprawność. Niestety zaczyna brakować środków...

Jednak ja się nie poddaję i walczę dalej. Marzę o chodzeniu. Dlatego przychodzę do Was ze skromną prośbą o pomoc finansową. Dziękuję za każdą wpłatę!

Marcin