Mój syn jest dorosły, ale już zawsze będzie mnie potrzebować... Proszę o pomoc!

Diagnozy Marka można wymieniać bez końca. Każda z nich, to nie tylko kolejne strony w grubej teczce jego historii choroby, ale przede wszystkim niewyobrażalny strach i niepewność. 

Jestem wdzięczna za Waszą dotychczasową pomoc. Moje matczyne serce nigdy nie zapomni Waszej dobroci. Miałam nadzieje, że będzie lepiej, jednak ponownie muszę poprosić o pomoc…

Nasza historia:

Niepełnosprawność psychoruchowa, zespół rzekomoopuszkowy, niedosłuch, porażenie wzroku, stopy końsko-szpotawe, subkliniczna niedoczynność tarczycy. Nadal nie wierzę, że to wszystko przytrafiło się mojemu kochanemu synowi!

W zeszłym roku dostaliśmy kolejny cios – pojawiała się padaczka! Każdy atak jeszcze bardziej osłabia organizm Marka, a moje serce krwawi, bo nic nie mogę zrobić! Co gorsza, mimo przeprowadzonych badań genetycznych, nadal nie wiadomo gdzie leży źródło tych wszystkich problemów!

Dopiero gdy uzyskamy pełną odpowiedź, lekarze będą mogli wybrać najlepszą formę leczenia. Dlatego strach przed przyszłością jeszcze bardziej mnie obezwładnia!

Oprócz dalszej diagnostyki bardzo ważna jest rehabilitacja. Muszę zrobić wszystko, aby wzmocnić sprawność mojego dziecka, które, mimo że jest już dorosłe, nadal mnie potrzebuje…

Proszę, dodaj nam otuchy w tym trudnym czasie. Każdy dzień ma znaczenie i każdy jest nadzieją na lepsze jutro Marka. Będę wdzięczna za każdą okazaną pomoc i każdy gest płynący z dobrego serca. 

Mama