Całe życie byłam samodzielna. Starałam się zadbać o siebie i moich bliskich. Starałam się nie prosić o pomoc... Przecież miałam dwie ręce, dwie nogi i przed sobą cały świat! Miałam...

Moje problemy ze zdrowiem zaczęły się bardzo niewinnie. Pierwsza diagnoza - cukrzyca, ale przecież z cukrzycą można dobrze żyć. Astma, nadczynność tarczycy, problemy się nawarstwiały. 3 lata temu, po ponad dekadzie chorowania zdiagnozowano u mnie miażdżycę tętnic kończyn dolnych i niewydolność krążeniową. Pomimo ciągłych kontroli i sumiennego przyjmowania leków choroby wyprzedzały mnie o krok.

W październiku 2018 roku przeszłam operację wszycia pomostu, który miał udrożnić tętnicę udową i podkolanową. Po kilku godzinach po operacji pojawiły się komplikacje, tragiczne komplikacje. Zadecydowano o reoperacji. W kolejnej dobie stwierdzono martwicę stopy, następnego dnia wykonano amputację prawej nogi na wysokości uda.

Moje życie jakby się skończyło... Z samodzielnej kobiety stałam się więźniem własnego ciała, własnych ograniczeń... Poruszam się na wózku. W codziennych czynnościach potrzebuję pomocy bliskich.

W mojej lewej nodze również znaleziono rozległe zmiany miażdżycowe. Walczę z chorobą i nie dopuszczam do siebie myśli, że mogę stracić drugą nogę!

Chcę cieszyć się życiem, chcę żyć dalej. Chcę znów stanąć na nogach i samej radzić sobie w życiu codziennym. Proszę, pomóż mi!

Marzena