Gdy codzienność to walka, której nie możemy przegrać...

Michałek przyszedł na świat za wcześnie. O wiele za wcześnie. W trakcie ciąży przeszłam sepsę, zdiagnozowano niewydolność nerki… Niestety, mój stan przyczynił się do szybszego porodu. Było mi z tym bardzo ciężko, a myśli, że to moja wina dosłownie potrafiły mnie obezwładnić. 

Pierwsze tygodnie, miesiące były jedną wielką niewiadomą. Nie mieliśmy pojęcia, z czym przyjdzie nam się mierzyć wychowując synka. Od pierwszych chwil jego życia padały różne diagnozy, różne rokowania. Patrząc na mojego maleńkiego chłopca w głowie szumiały mi krytyczne opisy stanu zdrowia Michasia. Wylewy do komorowe, retinopatia wcześniacza, czterokończynowe, spastyczne porażenie mózgowe.

Nasze życie ułożyło się według potrzeb synka, a teraz ponownie stanęliśmy pod ścianą, której bez wsparcia finansowego – nie pokonamy.

Choć wszystkie możliwe pieniądze przeznaczamy na rehabilitację, by jak najpełniej wykorzystać jego potencjał i możliwości – nawet systematyczna rehabilitacja minimalizuje skutki w niewielkim stopniu. Aby zwiększyć efekty ciężkiej pracy Michasia, ale przede wszystkim poprawić jego komfort w przyszłości konieczne są do podjęcia radykalne kroki. Zaawansowana operacja ortopedyczna to dzisiaj warunek kolejnych lat życia Michałka. Musimy działać, póki synek jest mały, lecz dla nas te sumy są nierealne. Wiemy, że jedynym wyjściem, by pomóc naszemu chłopczykowi – jest zbiórka i proszenie o pomoc ludzi dobrej woli.

Michałek przeszedł już bardzo wiele jak na tak małe dziecko. Każda matka zna to uczucie bezradności i bezsilności, gdy jej dziecko płacze, krzyczy z bólu, a nie może mu pomóc. Wierzymy, że operacja ulży synkowi w dalszym funkcjonowaniu. Robimy wszystko, by mu pomóc, by odjąć mu zbędnego cierpienia. Każdy dzień to wyzwanie, w którym miłość do naszego dziecka wygrywa.

Aleksandra i Krzysztof – rodzice Michasia

👉🏻 Licytacje dla Michasia ❤️

📰 Media o Michasiu