Od ŚMIERCI dzieliły go dni❗️2-letni Oliś walczy z GUZEM MÓZGU – RATUNKU❗️

Z bólem serca spoglądam na łysą główkę naszego Olisia, którą od kilku miesięcy “zdobi” ogromna blizna – medal nierównej walki ze śmiertelną chorobą. Za nami niepoliczone litry chemii, radioterapia, morze wylanych łez, a nowotwór wciąż zadaje nowe ciosy. 

Przed diagnozą Oliwierek był energicznym, uśmiechniętym chłopcem, okazem zdrowia. Wszystko zmieniło się nagle, gdy pod koniec lutego zauważyliśmy u niego zachwiania równowagi, potykanie się, chodzenie przy ścianie. Fizjoterapeuta zasugerował problem neurologiczny. Pediatra nie widziała nic niepokojącego i zleciła jedynie badania krwi i wizytę u okulisty. Neurolog również nie widział nic złego. Zlecone USG szwów czaszkowych okazało się być w porządku…

Nam jednak trudno było uwierzyć w to, że NIC się nie dzieje. Zabraliśmy Oliwiera do szpitala. Nie myliliśmy się. Wykonana tomografia przyniosła tragiczne wieści – guz wielkości mandarynki umiejscowiony w móżdżku! Nasz świat runął... To, co dzieje się w sercu i głowie w takiej chwili jest nie do opisania.

Po rezonansie magnetycznym podjęto decyzję o natychmiastowej operacji. Nie było nawet czasu na biopsję, bo jak się okazało Oliwierek trafił do szpitala w ostatniej chwili! Ciśnienie wewnątrzczaszkowe, wodogłowie… Kilka dni dzieliło go od ŚMIERCI! 6-ścio godzinna operacja uratowała jego życie.

Choć lekarzom udało się wyciąć prawie całego guza, operacja doprowadziła do poważnych powikłań. Oliwierek był kilka dni w śpiączce. Gdy już ustabilizowano jego stan dostaliśmy kolejny cios – zespół tylnojamowy… Nasz rozgadany chłopczyk nie mówi, nie śmieje się, nie przełyka śliny, nie otwiera oczu, nie rusza lewą częścią ciała, nie chodzi… W nas tli się nadzieja, że nowotwór okaże się niezłośliwy.

Wyrok – medulloblastoma IV stopnia. Z uwagi na wiek rokowania nie są zbyt pomyślne. Oliwierek z neurochirurgii trafia na onkologię, a my zamieszkujemy w szpitalu. Drżymy o niego i o nasze nienarodzone dziecko – chwilę przed diagnozą dowiedzieliśmy się o drugiej ciąży. Czy w takim stresie uda się utrzymać ciążę? Czy Oliś pozna swoją siostrzyczkę? Wylewamy morze łez, ale staramy się z całych sił nie tracić nadziei i wierzyć, że pokonamy nowotwór i w końcu wrócimy do domu z dwójką dzieci.

Oliwierek całkiem dobrze znosi chemię. Zaczyna robić postępy, pojawiają się pierwsze słowa, uśmiech, pierwsze próby samodzielnego jedzenia, lewa rączka powoli się uruchamia… Odzyskujemy nadzieję i cieszymy się z każdego małego kroczku do przodu. W dzień drugich urodzin naszego skarba dostajemy informację, że nie jest to medulloblastoma, a AT/RT. Szanse Olisia drastycznie spadają! To jeden z najrzadszych i najbardziej agresywnych nowotworów OUN u dzieci.

Trzeba zmienić leczenie na bardziej agresywne. Słyszymy, że nasze dziecko może zabić nie tyle nowotwór, co samo leczenie! Ponownie upadamy… Akceptacja nowej diagnozy nie przychodzi nam łatwo, ale co możemy zrobić? Wciąż liczymy na cud. Kolejne cykle chemioterapii są dla Olisia bardzo trudne. Spadają leukocyty, płytki krwi, hemoglobina. Konieczne są liczne transfuzje.

Nasze dziecko cierpi, codziennie na to patrzymy i tak niewiele możemy zrobić, żeby mu pomóc. Ponownie zbiera się płyn mózgowo-rdzeniowy konieczna jest operacja wszczepienia zastawki regulującej płyn mózgowo-rdzeniowy.

Słabe wyniki i stan Olisia nie pozwala nam na powrót do domu. Dni, zamieniają się w miesiące, pragniemy chociaż na kilka dni zabrać Oliwierka do domu, dać mu radość z pobytu w swoim domu, ale stale coś staje na przeszkodzie. Oliwierek wciąż nie chodzi, wymaga intensywnej rehabilitacji.

Do tej pory przetrwał 8 cykli chemioterapii, 6 tygodni radioterapii, a przed nami kolejne cykle chemii, które zaplanowane są na najbliższy rok. A co jeśli leczenie przestanie działać? A co jeśli będzie wznowa? Od 8 miesięcy praktycznie mieszkamy w szpitalu. Na co dzień spotykamy rodziny, dla których wyczerpały się już możliwości leczenia w Polsce. Boimy się, że to spotka również nas. A wtedy każdy dzień zwłoki będzie grał na naszą niekorzyść...

Dlatego już dziś uruchamiamy zbiórkę. Potrzebujemy Waszego wsparcia w opłaceniu leczenia, rehabilitacji oraz konsultacji lekarskich. Obiecaliśmy sobie i Olisiowi, że poruszymy niebo i ziemię, by wygrał tę walkę...

Zrozpaczeni rodzice – Daria i Arek