Oskar jest już dorosły, jednak nadal potrzebuje stałej opieki... Pomóż w walce o samodzielnośći!

Oskar jakiś czas temu skończył 18 lat. Wedle metryki powinien już wkraczać w dorosłość i pomału budować niezależność. Bardzo chciałabym, żeby tak było. W przypadku mojego syna pozostaje to jednak jeszcze bardzo odległym marzeniem, do którego może nas przybliżyć jedynie intensywna praca ze specjalistami. 

Za nami długie lata wyczerpującej walki. Nieskończone godziny rehabilitacji, kolejne dni spędzone na wizytach u lekarzy. Wszystko po to, by ratować życie synka. Gdy Oskar przyszedł na świat, nie mogłam uwierzyć w słowa lekarzy. Z całych sił starałam się nie rozsypać na kawałki. Wiedziałam, że muszę być silna dla niego.

Teraz Oskar jest już nastolatkiem, młodym dorosłym. Wciąż jednak nie umie czytać i pisać. Niestety, najpewniej nigdy się tego nie nauczy. Zamiast nabywać nowe umiejętności, wciąż stawia czoła swoim diagnozom. Padaczka, umiarkowane upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe, upośledzenie słuchu czuciowo-nerwowe obustronne – czy to nie za dużo na zaledwie jednego człowieka?

Oddałabym wszystko, by choć na chwilę mu ulżyć. Jako matka zawsze daję z siebie wszystko, jednak jest mi wyjątkowo trudno. Ta walka trwa już tyle lat...  Opieka nad Oskarem przypomina opiekę nad malutkim dzieckiem – nie można go spuścić z oczu. Jest kompletnie niesamodzielny. Codziennie boję się, że może sobie zrobić krzywdę...

Dzięki Waszej pomocy mogliśmy walczyć o lepsze jutro Oskara poprzez zajęcia rehabilitacyjne. W ciągu ostatniego roku syn bardzo się wyciszył i funkcjonuje na co dzień choć trochę lepiej. Jestem Wam za to niezwykle wdzięczna! Niestety, nasza walka trwa nadal i wciąż potrzebujemy Waszego wsparcia!

Szansą na rozwój dla mojego syna są regularne turnusy rehabilitacyjne. Wspierają one jego sprawność ruchową, a także intelektualną. Niestety, koszty takich turnusów są bardzo wysokie... Jest dla mnie ciężar, którego nie jestem w stanie udźwignąć samodzielnie. Walka o sprawność Oskara pochłania wszystkie moje siły, ale także i pieniądze. 

Najbliższy turnus rehabilitacyjny ma rozpocząć się 15 czerwca. Koszt uczestnictwa oraz zakwaterowania opiekuna przekracza nasze możliwości. To, czy Oskar będzie mógł skorzystać, z turnusu zależy od tego, czy uda się nam zazielenić pasek tej zbiórki…

Wiem, że przyszłość Oskara będzie różniła się od tej jego rówieśników. Wierzę jednak, że z Waszym wsparciem możemy jeszcze dużo wypracować. Każda wpłata i każde udostępnienie tej zbiórki to dla nas światełko nadziei. Proszę, pomóżcie!

Mama Oskara