SLA odebrało mi sprawność! A to przecież podstawa dla strażaka…

Po 25 latach służby w Państwowej Straży Pożarnej musiałem odejść na rentę chorobową! Diagnoza stwardnienia zanikowego bocznego odebrała mi możliwość pracy i realizowania sportowych pasji. SLA to dla mnie uczucie niemocy, a dla mojego ciała – więzienie!

Choroba rozwijała się niepozornie: wszystko zaczęło się od delikatnej chrypki i stopniowo narastających problemów z wymową. Pojawiło się seplenienie, mówiłem coraz wolniej, a rozmowa sprawiała mi duży wysiłek. Co więcej, zacząłem odczuwać bardzo bolesne skurcze mięśni w całym ciele i dużo schudłem w krótkim czasie...

W 2022 zapadła diagnoza, która stała się moim wyrokiem – SLA, czyli stwardnienie zanikowe boczne! Dalszy postęp choroby doprowadził do tego, że obecnie wymagam całodobowej opieki! Jestem osobą leżącą, oddycham za pomocą respiratora i jestem karmiony przez PEG-a.

Lekarze zalecają codzienną rehabilitację, która polega na czasochłonnym masażu kończyn, szyi i pleców oraz na ćwiczeniach rozciągających i wspomagających ruchomość stawów, aby opóźnić przykurcze i deformację. Rodzina wsparła mnie finansowo przy zakupie Cyber-Oka, co bardzo poprawiło mój komfort życia i dało możliwość porozumiewania z bliskimi! 

Niestety, dalej potrzebuję wsparcia! Ze względu na ograniczone możliwości finansowe korzystam z rehabilitacji jedynie trzy razy w tygodniu. Z wielką wdzięcznością przyjmę każdą pomoc! Wierzę, że dzięki Wam będzie można opóźnić rozwój choroby! 

Paweł