Piotr Błachnio, 37 years old

Mam na imię Piotr. Dość szybko jak na swój wiek przez niefortunne zakażenie straciłem zęby. Na początku miałem nadzieję, że da się jeszcze je wyleczyć, ale pantomogram wykazał, że nie są do ocalenia.

Finałową decyzją lekarzy było praktycznie całkowite usunięcie zębów. To ogromny cios, bo wiązało się z tym nie tylko ogromne mentalne brzemię, ale też zdrowotne – nie mogłem jeść.

Na domiar złego akrylowe protezy powodowały u mnie duże refluksy, odruchy wymiotne i duszenie. Nie mogłem nosić ich dłużej niż minutę, bo wypadały. Wtedy cieszyłem się, nosząc maseczkę, bo nie musiałem pokazywać uzębienia ludziom.

Ale to nie koniec walki. Braki oznaczają kontrole, dojazdy, zabiegi... Koszty wciąż są ogromne, dlatego każde wsparcie będzie dla mnie ogromną pomocą, by utrzymać wywalczony uśmiech.

Piotrek