Spędziłem wiele tygodni na szpitalnych oddziałach. Doświadczyłem ogromu bólu i cierpienia. Momentów, kiedy nie miałem siły nawet podnieść ręki. Dni, w których błagałem pielęgniarki, żeby dały mi więcej środków przeciwbólowych lub na sennych. Żeby choć na chwilę zapomnieć o koszmarze, w środku którego się znalazłem...

Od kilku lat moje życie podporządkowane jest chorobie. Nowotwór jelita grubego próbuje mnie zniszczyć, a mi tak trudno pogodzić się z myślą, że to może być koniec... Przyjmuję silne leki i walczę z całych sił, by powstrzymać rozwój choroby. Mimo to rokowania są bardzo słabe... 

Potrzebuję nierefundowanego zabiegu chirurgicznego. Operacja jest pilnie potrzebna, ale by mogła być zrealizowana w ramach NFZ, trzeba na nią czekać naprawdę wiele lat. Nie mam tyle czasu, za kilka lat może mnie już tu nie być. Dodatkowo zdiagnozowano u mnie wielopoziomową dyskopatię kręgosłupa, którą również powinienem zoperować, a terminy na NFZ są tak samo odległe...

Walka z chorobą to dla mnie codzienny koszmar, który powoduje, że często wpadam w depresję. Ale nie poddam się! Przez to wszystko stałem się osobą z niepełnosprawnością, a miesięczne wydatki drenują mój portfel właściwie do zera. Jakby tego było mało, pandemia ograniczyła mi dostęp do specjalistów. Nie stać mnie na operację i pokrycie kosztów prywatnego leczenia, które może uratować moje życie. Nie wolno mi się jednak poddać, a instynkt przetrwania skierował mnie tutaj, żeby błagać o wsparcie. Proszę, nie odbieraj mi nadziei, że jeszcze będzie dobrze, pomóż mi! 

Rafał