Rozległy udar odebrał mi sprawność. Proszę, pomóż mi ją odzyskać!

Do 3 stycznia 2023 moje życie można było nazwać sielskim. Cudowna żona, dzieci, wnuki, przyjaciele, aktywne życie, dobra, satysfakcjonująca praca... Czego chcieć więcej? Było wspaniale!

Pracowałem jako kierowca międzynarodowy. Tego roku święta spędzić miałem w trasie, ale miały być ostatnie święta poza domem przed wyczekaną emeryturą. Nic nie wskazywało na to, że wydarzy się coś złego...

W pierwszym dniu nowego roku już zacząłem czuć się gorzej, bolała mnie głowa, ale sądziłem, że to przeziębienie, gorsze samopoczucie, zmęczenie… Ten stan utrzymywał się dwa dni i wciąż się pogarszał. Było na tyle źle, że mowa stawała się coraz bardziej bełkotliwa. Zauważyli to moi współpracownicy, ja nie widziałem tych zmian. Szef zawiózł mnie do szpitala w Kolonii w Niemczech.

Tam okazało się, że miałem rozległy udar niedokrwienny pnia mózgu i móżdżku. Zostałem wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej na blisko trzy tygodnie! Po wybudzeniu mój świat zupełnie się zmienił…

Diagnoza: porażenie czterokończynowe, dysfagia i anatria. Nie mogłem ruszyć kończynami, przełykać, mówić...

Do 5 maja 2023 byłem w szpitalu w Kolonii, żona cały czas była na miejscu. Po wyjściu z niego zawieziono mnie do ośrodka rehabilitacyjnego w Polsce, w którym nadal przebywam. Zaczynam ruszać prawą ręką, prawą nogą, powoli porozumiewam się pisząc, coraz dłużej jestem w stanie przebywać w pozycji siedzącej.

Niestety przede mną jeszcze ogrom pracy i bardzo kosztownej rehabilitacji. Miesięczny koszt pobytu w ośrodku z niezbędną, intensywną rehabilitacją wynosi około 20 tysięcy złotych. Jest to kwota, która znacznie przewyższa nasze możliwości finansowe, ale tylko ta droga daje mi szansę na przywrócenie sprawności i ponowną możliwość cieszenia się życiem. Dlatego bardzo proszę o pomoc! Wierzę, że będziecie ze mną w tej niezwykle trudnej sytuacji!

Romuald