Pod koniec 2017 roku w moim życiu wydarzyła się tragedia. Dzień zaczął się jak każdy inny, a zakończył najtrudniejszą walką z jaką przyszło mi się zmierzyć. Maszyna do mielenia mięsa wciągnęła moją prawą rękę. W jednej chwili straciłem dłoń, skórę i tkanki podskórne z całej ręki, aż do klatki piersiowej. Moje życie zmieniło się nieodwracalnie, a śmierć zajrzała mi w oczy… 

Mój stan był bardzo ciężki. Szanse na uratowanie chociaż części ręki były bardzo małe. Straciłem dużo krwi. Nadal walczę z codziennym bólem i cierpieniem. Chcę być samodzielny i żyć jak inni, opiekując się ukochanym dzieckiem. Właśnie dlatego bardzo potrzebuję pomocy.

Cały wypadek pamiętam jak przez mgłę. Ogromna panika w pracy, telefon na pogotowie. Potem helikopter, podróż do szpitala i dyskusje lekarzy… Ratować rękę, czy amputować. 

Zabrali mnie do kliniki oparzeniowej, gdzie miałem przejść operację i późniejszą rehabilitację. Lekarze postanowili przeszczepić skórę z nóg na pozostałą część ręki. Szansa, że skóra się przyjmie, była niewielka. Sam transport wiązał się z ogromnym ryzykiem. Jak się później okazało to, że przeżyłem to cud… Jestem wdzięczny mojej żonie za wsparcie, jakim mnie obdarzyła. Za walkę i błaganie lekarzy, by ratowali moją rękę.

16-godzinna operacja zakończyła się sukcesem. Udało się uratować całą rękę, niestety dłoń była tak zmiażdżona, że jedynym wyjściem była amputacja. 

Nie mogłem się ruszać. Ciało owinięte było bandażami. Pamiętam przeszywający ból od czubka głowy po koniuszki palców. Kroplówka z morfiną jedna po drugiej, by choć na chwilę odetchnąć. Uczyłem się od nowa funkcjonować, chodzić, jeść… i żyć. Nawet po tak długim czasie moja ręka wygląda jak jedna wielka blizna. Blizna, która nie jest elastyczna i bardzo słabo chroni mięśnie.

Nie ma takiej mocy, która pozwoliłyby mi cofnąć czas i nie dopuścić do tak strasznego wypadku. Jedynym dla mnie ratunkiem jest proteza, dzięki której będę miał szansę na powrót do sprawności. 

Sergiej