Wiadomość o ciąży była dla mnie czymś najwspanialszym. Tak samo wyobrażałam sobie narodziny, dzieciństwo, i każdą wspólną chwilę z moim synkiem. Co zrobić, gdy radość przenika się ze strachem o zdrowie jeszcze nienarodzonego dziecka? Czy da się przygotować na to, że los nie będzie taki, jak sobie wyobrażaliśmy?

Życie Szymonka nie należy do najłatwiejszych. Każdego dnia musi starać się bardziej niż jego rówieśnicy, by osiągnąć nowe czynności i pokonywać kolejne etapy rozwoju fizycznego. Patrzę na jego uśmiech, jasne włoski i pełne miłości spojrzenie i zastanawiam się przy tym - dlaczego on?

Moja ciąża nie należała do tych najłatwiejszych i wymarzonych, takich, które kojarzą się z czasem sielanki i ogromnego spokoju, ponieważ była zagrożona, a w trakcie pojawiła się cukrzyca. Szymonek urodził się w 36 tygodniu ze stwierdzonym refluksem. Miał ogromne problemy z leżeniem na brzuszku i trzymaniem główki. Mówiąc wprost - po prostu przelewał się przez ręce. Stwierdzono u niego obniżone napięcie mięśniowe, z którym borykamy się do dziś. 

Mój 3-letni synek chciałby osiągnąć tak wiele, a jego drobne ciało nie pozwala mu na walkę. Zaburzenie równowagi doprowadza do łez nie tylko Szymka, ale także i mnie. Dodatkowo z czasem ujawniła się nadwrażliwość dotykowa, dlatego na co dzień wymaga także terapii integracji sensorycznej. A to dopiero początek drogi, która prowadzi do niewiadomego… 

Na pierwszy rzut oka Szymon wygląda jak zdrowy chłopiec, ale tak nie jest. Musi starać się dwa razy bardziej, aby osiągnąć to, co innym dzieciom przychodzi z łatwością. Poza leczeniem i rehabilitowaniem konieczna jest jego dalsza diagnostyka. Częste wizyty u neurologa, kardiologa, genetyka i dietetyka to ogromne koszty. 

Szymon dzielnie walczy o lepsze jutro na rehabilitacjach i terapiach. Twoja pomoc pozwoli mu kontynuować walkę o jak najlepsza przyszłość. Każda pomoc ma wpływ na to, jak dalej będzie rozwijał się Szymek! Pomożesz?

Mama