Proteza to moja szansa na lepszą przyszłość!

Mam na imię Tadeusz i w tym roku skończę 66 lat. Przez wiele lat pracowałem jako brukarz i gdyby nie mój pogarszający się stan zdrowia, pewnie pracowałbym dalej. Niestety los napisał dla mnie przykry scenariusz. Przeszedłem zawał, po którym moje życie zupełnie się zmieniło...

Trudno pogodzić się z rzeczywistością, w której każdego dnia tracimy siły, energię i zapał, towarzyszący nam jeszcze kilka lat wcześniej. Zawsze byłem aktywny, lubiłem, gdy dookoła mnie działo się wiele rzeczy. Starałem się realizować swoje postanowienia i plany na przyszłość. Niestety, w pewnym momencie zdrowie odmówiło mi posłuszeństwa. W zeszłym roku trafiłem do szpitala z powodu zaawansowanej martwicy prawej stopy. Dowiedziałem się, że nie ma innego wyjścia, niż amputacja nogi na poziomie uda. Z początku wiadomość ta wprawiła mnie w osłupienie. Nie mogłem się z tym pogodzić. Najpierw zawał, teraz to…

Nie mam rodziny, która wsparłaby mnie w tym trudnym momencie. Zostałem sam z ograniczeniami, które całkowicie mnie przerastają. Codziennie staram się jakoś wypełnić sobie czas oglądając mecze piłki nożnej, ale nie zmieni to faktu, że czuję się jak więzień czterech ścian. Nic nie zastąpi mi krótkiego spaceru na świeżym powietrzu. 

Choć nie jest mi łatwo, wciąż trwam przy nadziei, że uda mi się pokonać wszystkie przeszkody i podjąć walkę o lepsze jutro. Szansą na to stała się proteza prawej nogi i turnus rehabilitacyjny. Obecnie przebywam na emeryturze i nie jestem w stanie samodzielnie pokryć wszystkich kosztów. Bardzo proszę o wsparcie, które umożliwi mi odzyskanie chociaż częściowej sprawności!

Tadeusz