By w sercu nie zabrakło nadziei... By nadal mogło bić...

Hela miała Cewnikowanie serca w Munster!

Podróż zniosła bardzo dobrze pomimo dużych utrudnień na drogach no i niespodzianki z samochodem. Ale najważniejsze jest to, że mimo, że mieliśmy pod górkę, to cały czas szliśmy tą drogą spotykając kolejne życzliwe osoby, które pomagały nam wspiąć się na kolejny etap. Bardzo dziękujemy Pani Arlecie za podwózkę do szpitala, osobie spotkanej na ulicy za pokazanie wejścia oraz windy, którą mamy się dostać na oddział oraz wszystkim, których spotkaliśmy w Klinice UKM i za opiekę nad nami. 

Na następny dzień mieliśmy zabieg Helenka już lekko zestresowana jak jej wszystko na sali po podłączali troszkę płakała my bardzo przejęci, ale jak po chwili zaczęła się śmiać, że aż dostała czkawkę to troszkę się uspokoiliśmy lekarze i pielęgniarki się uśmiały z naszej Helci oznaczało, że lek już zaczął działać i mogą przystąpić do uśpienia dziecka na czas zabiegu. Nas wyproszono z sali. Była to 11:15. Zaczęliśmy czekać, co chwilę spoglądając na zegarek. Po kilku godzinach Helenkę przywieźli do pokoju w którym czekaliśmy i pamiętam tylko, że zapytałem się czy wszystko jest w porządku. Lekarz, który przeprowadzał zabieg odpowiedział „kein problem”, „ is good” i wtedy już wiedziałem, że jest ok. Po pewnym czasie Pani doktor podeszła do nas tłumacząc już w języku polskim, jaki jest stan naszej córeczki.  Emocje pomału opadały. Stres za każdym razem jest ogromny ale mamy nadzieje, że idziemy w dobrą stronę i że kiedyś będziemy mogli powiedzieć – wygraliśmy.

Po cewnikowaniu serca wiemy, że Helenka ma wszystkie parametry dobre oraz, że lekarze mają potrzebny materiał by się zastanowić co będą dokładnie robić w czasie operacji. Mamy nadzieję, że narada odbędzie się szybko i poznamy wszystkie szczegóły już wkrótce.

Wszystkim z całego serca bardzo dziękujemy. 

Rodzice Helenki