Province

  • All Poland
  • dolnośląskie
  • kujawsko-pomorskie
  • lubelskie
  • lubuskie
  • łódzkie
  • małopolskie
  • mazowieckie
  • opolskie
  • podkarpackie
  • podlaskie
  • pomorskie
  • śląskie
  • świętokrzyskie
  • warmińsko-mazurskie
  • wielkopolskie
  • zachodniopomorskie
Ewa Ochenduszko
1 day left
Ewa Ochenduszko , 47 years old

Wypadek prawie odebrał życie... Pomóż Ewie wrócić do zdrowia!

Tamtego dnia - jak co dzień - Ewa odprowadzała swoją 5-letnią córeczkę do przedszkola. Nawet przez myśl jej nie przeszło, że jej życie mogło skończyć się w tak prozaicznej chwili… Wystarczyła sekunda, nieuwaga kierowcy… Chwila i było po wszystkim. Po całym szczęśliwym życiu. Tak zaczął się koszmar… Na przejściu dla pieszych Ewa została potrącona przez rozpędzony samochód. Z bardzo poważnymi obrażeniami głowy i organów wewnętrznych oraz z licznymi złamaniami została przewieziona do szpitala na oddział intensywnej terapii.  Ten poranek na zawsze zmienił nasze życie. Najpierw był szok, niedowierzanie i złość na los, jaki nas spotkał. Przecież Ewa nie zrobiła nic złego! Zgodnie z przepisami przechodziła przez ulicę... Nie miała szans w starciu z rozpędzonym autem. Nasza Ewa to kochająca żona i mama. Miała jeszcze tak wiele planów do zrealizowania w swoim życiu, a teraz? Wszystko zostało jej odebrane. Żyje, choć ciągle o to życie walczy. Do dzisiaj ma podtrzymywane niektóre funkcje życiowe i fizjologiczne - oddycha tylko przy pomocy respiratora. Jedyną szansą na powrót do zdrowia i stęsknionej rodziny jest bardzo długa i bardzo kosztowna rehabilitacja. Wierzymy, że jeszcze będzie pięknie, że przed Ewą i jej rodziną wspaniała przyszłość. Taki scenariusz wymaga pomocnych dłoni. Na twarzy Ewy pojawił się pierwszy uśmiech. Nie pozwólmy, by zniknął, by zniknęła nadzieja! Córeczka Ewy tak bardzo tęskni… Mama przecież zawsze pokazywała jej, jaki świat jest piękny! Miały tyle przygód, tyle radości. A teraz mamy nie ma obok... Pomóż Ewie wrócić! Rodzina Ewy

80 731,00 zł ( 79.04% )
Still needed: 21 397,00 zł
Iga Molka
Iga Molka , 17 years old

Chwila przyjścia na świat, która zmieniła całe życie... Iga walczy, pomóż!

Po narodzinach bliźniaków chwilową radość przerwały straszne słowa lekarza: “U córeczki doszło do niedotlenienia mózgu, może nie przeżyć. Ta noc będzie decydująca.”. Czy jakikolwiek świeżo upieczony rodzic może wyrazić sobie gorszy koszmar? Igunia walczyła o każdy oddech, jej braciszek był w lepszym stanie. Leżałam i nawet nie czułam bólu - przynajmniej nie tego fizycznego. Za to cierpienie rozrywało mi serce - moja córeczka mogła umrzeć! Kolejne dni były straszne. Przez ponad trzy tygodnie Igunia była poddawana tlenoterapii, żywiona pozajelitowo, podpięta pod niekończące się kable, maszyny podtrzymujące życie. Z powodu niedokrwistości dwa razy przetoczono napromieniowaną erytrocytarną krew. Potem dowiedzieliśmy się, że Iga ma Dziecięce Porażenie Mózgowe… Najważniejsze było jednak to, że każdego dnia widzieliśmy poprawę, a widmo śmierci zniknęło! W 32 tygodniu Igunia w końcu zaczęła jeść z butelki. W 44 dobie po przyjściu na świat zabraliśmy bliźnięta do domu. Było szczęście, ale z drugiej strony przerażenie - jak damy sobie radę z maluszkami, w tym z jednym niepełnosprawnym? Wiedzieliśmy natomiast, że trzeba od razu zacząć walkę o zdrowie Igusi. W przeciwnym razie nigdy nie dogoni braciszka…Ruszyła rehabilitacja, niekończące się wizyty u specjalistów: neurolog, gastrolog, okulista, chirurg, ortopeda… Nasza codzienność bardzo różniła się od tej, którą prowadziły rodziny ze zdrowymi dziećmi. Bolało, gdy widzieliśmy, jak Aleks zdrowo rośnie, a jego siostrzyczka bliźniaczka musi każdego dnia ciężko walczyć o swoje zdrowie. Są bardzo związani, braciszek pomaga Idzie na każdym kroku, i to dosłownie! Pomagał jej w nauce chodzenia i chociaż dziś stawia samodzielne kroki - co jest ogromnym sukcesem - potrzebuje pomocy w wielu codziennych czynnościach. Jedyną drogą do samodzielności Igi jest żmudna, codzienna rehabilitacja. Córeczka tak bardzo by chciała kiedyś “dogonić” braciszka, a my robimy wszystko, by jej się to udało! Już od 11 lat trwają ciężkie zmagania o każdy postęp w życiu Igi. Była rehabilitowana metodą Voity i NDT-Bobath, hipoterapią, zajęciami na basenie, z neurologopedą, pedagogiem, psychologiem. Przez te wszystkie lata odwiedziliśmy wielu lekarzy, szukając ratunku dla córki… Gdy patrzymy wstecz, jesteśmy pełni podziwu dla niej. Dla tego wszystkiego, co musiała wycierpieć, by być tu, gdzie jest teraz. A przecież to dopiero mała dziewczynka…  Przeszła operację oka, 3-krotne gipsowanie nóżek, była ostrzykiwana botuliną. Niedawno miała operację nacięcia ścięgna Achillesa w prawej nóżce. Po tym aż 6 długich tygodni spędziła w gipsie. Mimo tego, że dzieciństwo córeczki wypełnione jest ciężką pracą, ona nigdy nie narzeka - uśmiecha się szeroko, jakby tym uśmiechem miała przegonić swoją chorobę... Dzisiaj Igunia chodzi do 5 klasy razem ze swoim starszym bratem, który bardzo pomaga jej w pokonywaniu codziennych trudności w szkole. Mimo wielu kłód, które choroba rzuca pod jej nogi, córeczka się nie poddaje. Mimo niepełnosprawności udziela się w szkolnych uroczystościach i jak tylko może, chętnie pomaga innym. Niestety, życie z chorobą nie jest bajką… Musiałam zrezygnować z pracy, by móc opiekować się Igą. Pracuje tylko mąż, ale nie jest łatwo leczyć córkę z jednej pensji. Wszystkie zabiegi, operacje, wizyty u specjalistów opłacaliśmy z własnej kieszeni. Jak większość rodziców niepełnosprawnych dzieci na NFZ nie liczyliśmy - terminy wizyt są strasznie odległe, a refundowanej rehabilitacji jest po prostu za mało. Wszystkie oszczędności przeznaczyliśmy na leczenie Igi bo wiedzieliśmy, że liczy się czas - im dziecko jest mniejsze, tym lepsze efekty można uzyskać! Nasz wieloletnia praca opłaciła się: Iga chodzi sama, chociaż potrzebuje pomocy w pokonywaniu krawężników, schodów i innych przeszkód. Nie jest w stanie samodzielnie unieść nawet plecaka, który musi zabierać do szkoły… Znaleźliśmy nowe metody rehabilitacji córki, które mogą jeszcze bardziej usprawnić jej ruchomość, koncentrację, równowagę. Niestety, nie stać nas na pokrycie kosztów rehabilitacji… Wierzę jednak, że znajdziemy osoby o wielkich sercach, które zechcą pomóc Igusi w jej walce o sprawność, o lepszą przyszłość. By w końcu dogoniła swojego braciszka... Bardzo proszę o pomoc, by moja córeczka miała szansę dotrzeć choć do granic sprawności... Kamila, mama Igi

6 389,00 zł ( 13.74% )
Still needed: 40 080,00 zł
Jakub Żupiński
1 day left
Jakub Żupiński , 19 years old

O krok od tragedii... Pomóż Kubie w walce o przyszłość.

Choć wypadek miał miejsce miesiąc temu, tamte wydarzenia wciąż przewijają nam się w głowie klatka po klatce, jak film w zwolnionym tempie… Na takie wypadki nie sposób się przygotować... Kuba zawsze był aktywny. Prowadził życie typowego nastolatka. Paczka znajomych, codzienne aktywności, szalone planu na przyszłość, mnóstwo marzeń, które chciał spełnić. W tym wieku wydaje się, że świat nie ma granic, a wszelkie możliwości są na wyciągnięcie ręki. Kuba niedawno skończył pierwszą klasę technikum, planował zostać kucharzem. My jako rodzice byliśmy dumni, że znalazł coś, czemu się poświecił swoją energię i zaangażowanie.  Kiedy Kuba wyjeżdżał nad rzekę, jak każda mama, czułam niepokój. Woda, młodzież, zabawa - przed oczami pojawiały się różne wizje. Niestety, wypadek wydarzył się w miejscu, które na pozór miało być najbezpieczniejszą przystanią. Do tragedii doszło tuż pod domem. Zabawa w basenie miała się kończyć, kiedy doszło do prawdziwego nieszczęścia. To była dosłownie sekunda nieuwagi. Kuba potknął się wchodząc na drabinkę, stracił kontrolę i wpadł do wody. Walczył. Szarpał się, by złapać jeszcze jeden oddech… Nie wie, ile to trwało, ale w końcu stracił przytomność. To mógł być koniec. Mieliśmy odrobinę szczęścia, bo znaleźliśmy go praktycznie w ostatniej chwili. Ten widok był przerażający. Byłam sparaliżowana strachem. Na szczęście tata Kuby zachował zimną krew i uratował go praktycznie w ostatniej chwili. Tylko dzięki jego reakcji Kuba dziś może prowadzić swoją walkę. Tylko dzięki niemu możemy planować przyszłość…  To, co się zdarzyło całkowicie zmieniło nasze życie. Kiedy pierwszy szok minął, musieliśmy zmierzyć się z lawiną złych informacji. W wyniku wypadku i niedotlenienia Kuba stracił całkowicie czucie od pasa w dół. Początkowo nie poruszał też rękami, ale teraz pozostało ograniczenie ruchu w palcach u rąk. Kuba dochodzi do siebie w szybkim tempie, ale wiemy, że to za mało. By syn mógł wrócić do pełni sił potrzebujemy intensywnej i regularnej rehabilitacji. Tylko dzięki wsparciu fizjoterapeutów i innych specjalistów Kuba znów może stanąć na własnych nogach!  Wierzymy, że nie wszystko stracone, że ten epizod kiedyś pozostanie dla nas jedynie smutnym i traumatycznym wydarzeniem, do którego będziemy czasem wracać. Siły całej rodziny są skupione wokół walki o zdrowie Kuby, ale pierwsze informacje dosłownie zwaliły nas z nóg. Rehabilitacja to ogromne koszty! Setki tysięcy złotych, które musimy uzbierać, by dla Kuby wciąż była nadzieja. Sami nie mamy szans zebrać takiej kwoty, to niewyobrażalna suma… Musimy ją zdobyć jak najszybciej, by Kuba po pobycie w szpitalu trafił pod opiekę najlepszych specjalistów. Nie ma czasu do stracenia… Pomocy!  Sekunda sprawiła, że wszystkie życiowe plany i marzenia stanęły pod znakiem zapytania. Na chwilę obecną jedno jest pewne: musimy działać szybko i zdecydowanie, ale bez Was nie mamy na to szans. Każda matka na moim miejscu zachowałaby się dokładnie tak samo - zrobić wszystko, by zapewnić dziecku zdrowie. Jeśli sama nie mogę, wyciągniesz do nas pomocną dłoń? Przed Kubą wciąż całe życie...

50 964,00 zł ( 23.24% )
Still needed: 168 271,00 zł
Zuzanna Piechota
Zuzanna Piechota , 58 years old

By uciec przed wózkiem inwalidzkim potrzebuję Twojej pomocy!

Mam na imię Zuzanna, mam 54 lata i jestem niepełnosprawna. Cierpię na chorobę stawu biodrowego, poruszam się o kulach, a właściwie próbuję przemieszczać się za pomocą kul, bo w moim przypadku ruch to luksus, na który często nie mogę sobie pozwolić. Moja szansa na pełną sprawność przepadła już dawno temu. Pogodziłam się z tym i nie czekam na cud – nie chcę jednak stracić tej samodzielności, którą mam teraz. Tak długo o nią walczyłam... W przeszłości przeszłam operację prawego biodra. Niestety, niedawno – podczas wizyty kontrolnej, po wykonaniu rezonansu magnetycznego – lekarz powiedział, że konieczna jest powtórna operacja biodra oraz przeprowadzenie operacji kręgosłupa w odcinku szyjnym. Bardzo się boję, że ta operacja zupełnie pozbawi mnie sprawności. Wiem jednak, że bez niej stanę się niezdolna do jakiegokolwiek ruchu. Od lat ból utrudnia mi codzienne funkcjonowanie – każdego dnia zmagam się z silnymi bólami kręgosłupa, głowy, moje ręce drętwieją. Refundowana rehabilitacja to kropla w morzu potrzeb. Na prywatną rehabilitację nie mogę sobie pozwolić. Moja choroba generuje ogromne koszty, których nie jestem w stanie sama pokryć. Jeśli nie podejmę walki o swoją sprawność, w przyszłości pozostanie mi tylko wózek inwalidzki. Proszę, pomóż mi – tak bardzo nie chcę utracić sprawności, która mi pozostała! Los był już dla mnie wystarczająco okrutny...Zuzanna

1 369,00 zł ( 5.95% )
Still needed: 21 610,00 zł
Katarzyna Uliasz Moczulska
10 days left
Katarzyna Uliasz Moczulska , 48 years old

Złamana kość nie pozwala mi żyć – pomocy!

Trudno uwierzyć w to, jak boleśnie los mnie doświadczył. Wciąż nie potrafię zrozumieć, dlaczego tak się stało... Przez wypadek nie tylko nie mogę funkcjonować, ale też nie mogę zajmować się schorowaną mamą... Jestem załamana, dlatego zdecydowałam się poprosić Was o pomoc... Los nigdy mnie nie rozpieszczał. Mimo wszystko starałam się z uśmiechem przekraczać kolejne granice. Opiekowałam się  mamą i to była moja życiowa misja. W grudniu 2019 złamałam nogę. I tak zaczął się najtrudniejszy etap mojego życia... Z początku nie przejęłam się tym złamaniem. Nie przeszło mi przez myśl, że może mnie ono ograniczyć na więcej niż na kilka tygodni. Gips, kilka tygodni ćwiczeń i powrót do normalności – nawet nie pomyślałabym, że to może być coś poważniejszego... Jednak moje złamanie okazało się bardzo poważne. Złamałam kość piszczelową i strzałkową z przemieszczeniem wieloodłamowym. Mimo usztywnienia kości się nie zrastały. Trzykrotnie przeprowadzano operację spajania. Rany pooperacyjne wolno się goiły, a ból uniemożliwiał mi funkcjonowanie... niedługo od wypadku minie rok, a ja nie dość, że nie jestem w stanie się poruszać, to jeszcze zmagam się z bardzo silnym bólem... Mam 44 lata i chorą mamę, która mnie potrzebuje. Mam 44 lata i chcę żyć! A ból zabiera mi to życie... Ostatnią szansą jest dla mnie nierefundowana operacja. Sprzedałam wszystko, co miałam cennego, jednak to wciąż za mało. Proszę, pomóż mi! Kasia

3 885,00 zł ( 21.8% )
Still needed: 13 934,00 zł
Krzysztof Horodyłowski
Krzysztof Horodyłowski , 56 years old

"Dziadku, wyzdrowiej..." - pomóż Krzysztofowi!

Chcę wyzdrowieć - walczę dla moich wnuków. Chciałabym jeszcze kiedyś zagrać z nimi w piłkę tak jak kiedyś! Od czterech lat walczę o powrót do sprawności po bardzo ciężkiej chorobie. Niestety, pochłania to ogromne środki. Dlatego dziś bardzo proszę o pomoc w opłaceniu rehabilitacji - to moja jedyna nadzieja… Nie proszę o litość, a o zrozumienie... Bardzo potrzebuję rehabilitacji, która jest dla mnie ostatnią deską ratunku. Niestety czas to zdrowie, które ucieka z każdym dniem bez terapii...  Mam 53 lata i do momentu choroby nigdy nie potrzebowałem pomocy. Zawsze byłem aktywny, cały czas pracowałem i nie musiałem się martwić o moje zdrowie. W marcu 2016 roku nagle dostałem paraliżu nóg. Nie mogłem się ruszyć, ani nic zrobić. Wtedy po raz pierwszy poczułem, co to strach o swoje życie... Karetka zabrała mnie do szpitala, gdzie spędziłem blisko 3 miesiące. Lekarze długo nie mogli ustalić, co było przyczyną paraliżu, który odebrał mi władze w nogach, a także w rękach. Gdy udało się w końcu poznać diagnozę, nie mogłem wyjść z szoku. Doznałem ostrego poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego. To był koniec mojego dotychczasowego życia... Gdy wyszedłem, a raczej wyjechałem ze szpitala, miałem niedowład rąk i nóg. Nic nie mogłem zrobić. Dopiero po czasie i systematycznych ćwiczeniach powoli odzyskiwałem czucie. Niestety do tej pory, a minęło już 4 lata, nie odzyskałem pełni sprawności. Zwykła poranna toaleta i ubranie się zajmuje mi godzinę. Mogę stanąć o kulach, ale nigdzie nie pójdę. Używam skutera dla niepełnosprawnych, aby gdziekolwiek dotrzeć.  Pragnę bardzo stanąć na nogi i wrócić do dawnego życia. Do tego potrzebuję intensywnej rehabilitacji. A ta jest bardzo droga… Po 4 latach kosztownej walki wyczerpały nam się możliwości. A ja muszę nadal walczyć, krok po kroku, by odzyskać to, co odebrała mi choroba! By móc znów bawić się z wnukami, które każdego dnia pytają: “dziadku, a kiedy ty wyzdrowiejesz?” Bardzo proszę o wsparcie... Krzysztof

6 084,00 zł ( 4.28% )
Still needed: 135 872,00 zł
Anna Prus
Anna Prus , 66 years old

Choroby odebrały jej już zbyt wiele.... Walczymy o życie Mamy!

Mama - pod tym słowem kryje się mnóstwo emocji, wspomnień, przełomowych momentów, ale też opieki, empatii, zaangażowania. Godziny, które poświęcała dla siebie mogliśmy zawsze liczyć na palcach jednej ręki… Zawsze dawała z siebie wszystko i była przede wszystkim dla innych. Byliśmy pod wrażeniem tego, jak wiele można robić z myślą o bliskich i obcych ludziach.  Kiedy zaczęły się problemy ze zdrowiem, nie mieliśmy wątpliwości, że najważniejsze jest znalezienie przyczyny. Niestety, wbrew planom i oczekiwaniom zajęło nam to mnóstwo czasu… Diagnozę - stwardnienie zanikowe boczne usłyszeliśmy dopiero nieco ponad rok temu. Mama bardzo źle czuje się od ponad dwóch. Te słowa z ust lekarza brzmiały jak wyrok z odroczonym wykonaniem. Najtrudniejsza była świadomość, że to choroba, na którą nie ma lekarstwa… Nie ma ratunku dla chorego. Zostaje tylko czekać… To tak, jakby pozostało nam bierne oczekiwanie na śmierć. Przerażające, ale prawdziwe.  Przez chwilę nie mogliśmy się z tym pogodzić. Zastanawialiśmy się, jak to możliwe, że najlepsza osoba w naszym życiu musi zmagać się z takimi problemami. Dlaczego to ją ma czekać tyle cierpienia?! Nie akceptowaliśmy tej diagnozy, choroba nas przerosła. Po chwili zwątpienia wstąpiła w nas całkiem nowa energia. Postanowiliśmy podjąć walkę o życie osoby, która nam jej podarowała. Czy znasz kogoś, kto na naszym miejscu od początku spisałby walkę na straty?   Kiedy wydawało się, że nie ma nadziei, pojawiła się szansa. Innowacyjne leczenie, które może ułatwiać życie i poprawić codzienne funkcjonowanie. Terapia nie jest refundowana, jej koszt jest ogromny.  Wspólnymi siłami całej rodziny, dzięki pożyczce udało się uzbierać kwotę niezbędną na 3 zastrzyki, czyli jedną terapię. Niestety na następną serię zastrzyków środków brakuje. Nie mamy też zabezpieczenia finansowego na rehabilitację, która jest niezbędna do zwiększania skuteczności podawanych leków, do tego, by zobaczyć chociaż cień nadziei na poprawę. Terapia musi być przeprowadzona w specjalistycznym ośrodku, jak najszybciej. Liczy się każdy dzień, nie mamy czasu do stracenia! Prosimy o pomoc i ratunek! Proszę dla naszej mamy, której czasem brakuje sił na dalszą walkę. Chcę dać jej możliwość podjęcia walki i rozprawienia się z chorobą, zanim stanie się najgorsze. Terapia daje szansę na zatrzymanie choroby. Innej nie dostaniemy. Pragniemy, by mama była z nami jak najdłużej! To Ty jesteś naszą nadzieją. Mama była jednym z niewielu nauczycieli z powołania - swoim uczniom poświęcała mnóstwo, czasu, uwagi i zaangażowania. Wierzyła, że każde dziecko jest wyjątkowe i nigdy nie oceniała ich zbyt pochopnie. Życie jej nie oszczędzało - za nią 7 operacji, nowotwór, operacja stawu biodrowego - choroby odebrały jej zbyt wiele, by teraz się poddać. Nic w takich sytuacjach nie jest proste ani jasne. Każdy nasz krok jest wyzwaniem, ale stawiamy je z nadzieją. Mamy jedną prośbę. Pomóż nam ratować życie naszej mamy. Ona zasługuje na szansę, a my nie zapewnimy jej tego, co potrzebuje najbardziej. Walczymy o najwyższą stawkę. Dołączysz? Syn Anny z Rodziną

4 048,00 zł ( 7.76% )
Still needed: 48 080,00 zł
Artur Wąsowicz
Artur Wąsowicz , 50 years old

I lost my leg in an accident. I want to walk again!

Hi, my name is Artur. I am 46 years old. Thank you for your interest in my story. Until 18 th of January my life was very intensive and I loved it. I’ve always been keen on doing a lot of things, I mean really a lot. My profession is an entrepreneur. Before I became my own boss, I worked in many places and quickly learned how to be very skilled in all of them. I worked as a translator, cutting glass table operator, a night shift supervisor, a shop assistant, an Internet cafe owner, I even did food deliveries; in Poland, Norway and Northern Ireland. I even organised a Workers Union and became a shop steward in the factory I was working. I did several courses such as first aider, in the Employment Law, in HR areas such as disciplinary meetings, etc. When I moved to Gibraltar I noticed that there was a very limited access to a domiciliary care, so I decided to open my own company based on my experiences and my wife’s background (she’s a nurse). I spent 6 months creating everything from the scratch, starting with designing the logo, then our Website, all the IT, programmes, setting up the server, everything! Soon, Grand Home Care became one of the biggest companies in Gibraltar. We used to work under UKHCA and UK standards. Apart of providing an excellent care for Gibraltarians, I have decided to participate in supporting community in other ways by sponsoring events, young, talented people and charities. I always believe that professional employee requires a good training and I wanted my staff to develop their skills. Therefore, we invested in well-equipped Training Centre with our own trainers, delivering multiply courses: First Aid, Manual Handling, Infection Control, Dementia Care, Medications Administration and Conflicts Resolution. We took a part in dementia conferences in Ljubljana and Copenhagen. Unfortunately, at the end of last year due to the reasons we couldn’t predict, we were forced to close our company, and we lost almost all our savings and incomes. Then suddenly, on 18th of January I had a serious car accident. I was fighting for my life for a week. I won the fight, but I lost my left leg above the knee. There are more injuries such as multiple fractures of my right leg, my stump, broken wrist and 5th vertebrae. I spent 6 weeks in the hospital. Even though I had excellent nursing care I have noticed that rehabilitation and post-discharge care doesn’t exist. Luckily there were good people around us, who could give us advises on what to do. However, we found ourselves lost among laws, rights, types of entitlements. Step by step, we were able to discover how to get in touch with physio, consultants, where to get our entitlements, appointments and what kind of questions to ask. Considering my newly discovered knowledge, I decided to open a non-profit organization, supporting and guiding amputees and their relatives.I want to start a blog and a vlog about my experiences, obstacles, difficulties and the solutions I found for the occurring problems. I will be looking into bringing amazing people into my project, as nobody can teach and understand others better, than someone who had gone through a similar path. All my life, I was trying to help others. I hope that this time, when it is me needing support, the goodness will come back to me. It always comes back.

18 220,00 zł ( 3.36% )
Still needed: 523 042,00 zł
Hanna Rygielska
Hanna Rygielska , 8 years old

Codzienność Hani jest cierpieniem! Nie możemy tego tak zostawić!

Moja 5-letnia córeczka żyje z piętnem nieuleczalnej choroby. Każdego dnia drżę ze strachu o jej życie. Mukowiscydoza jest nieprzewidywalna – to bomba, która w każdej chwili może wybuchnąć i zgasić życie Hani. Diagnozę otrzymałam od lekarzy krótko po porodzie. Nie wiem, jak to jest żyć bez widma tragedii na horyzoncie. Nie znam szczęścia, jakiego doświadcza rodzic, który może spędzać beztroski czas z własnym dzieckiem – bez stosu tabletek, terminów wizyt lekarskich i lęku o każdy oddech.  Mukowiscydoza uniemożliwia mojej córce normalne życie. Niszczy nie tylko płuca, ale również pozostałe narządy – z aktualnych badań wynika, że Hania ma już pierwsze, nieodwracalne zmiany w prawym płucu z podejrzeniem rozstrzeni oskrzeli. Usg jamy brzusznej wykazało kamicę żółciową. Cierpi na niewydolność trzustki.  Pod koniec ubiegłego roku, córeczka zaraziła się groźną bakterią – pseudomonas aeruginosa – Hanię przyjęli na 2-tygodniowe leczenie bardzo silnymi antybiotykami w szpitalu. To niestety nie było wystarczające, nie udało pozbyć się bakterii. Musiałam kupić bardzo kosztowny lek do inhalacji. Leczenie tej bakterii pochłonęło już kilka tysięcy złotych. Aktualnie panująca pandemia jest dla Hani śmiertelnym zagrożeniem – jej obciążony organizm nie poradziłby sobie z wirusem. Obecnie zmaga się również z przerośniętym migdałkiem i polipami w nosie. W lipcu musi przejść operację zatok w Warszawie.  Bardzo mi smutno, kiedy pomyślę, że życie z chorobą to jedyne życie, jakie Hania zna – ma obniżoną odporność, za mało waży, często zmaga się z infekcjami układu oddechowego i spędziła wiele długich tygodni w szpitalu na leczeniu dożylnym.  Jako matka zrobię wszystko, co w mojej mocy, by moja córka miała dostęp do najlepszego leczenia, by była szczęśliwa, mimo okrutnej choroby. Niestety, jestem na tym etapie, kiedy muszę prosić o pomoc. Koszty związane z leczeniem są dla mnie nie do udźwignięcia. Proszę, podaruj mojej córeczce szansę na lepsze życie. Wesprzyj Hanię w walce.  Mama 

2 607,00 zł ( 9% )
Still needed: 26 353,00 zł

Follow important fundraisers