Pełen barw, smaków, zapachów. Ciekawy i fascynujący - właśnie taki powinien być świat, właśnie tak powinno widzieć go dziecko. Jednak w życiu mojego dziecka nie jest takie, jak być powinno. Adam ma autyzm. Otoczenie przeraża, a paleta jego barw ogranicza się do szarości, smutnych i chłodnych. Tak bardzo chciałabym, by mój syn miał dobre życie, by poradził sobie, kiedy mnie zabraknie, ale nie mogę być spokojna o jego przyszłość. Każdy mały postęp musimy wyszarpywać godzinami pracy... I to się nie zmieni. 

Kiedy patrzysz na moje dziecko, nie widzisz, że cierpi. Jednak z jego oczu biją strach i niepewność, od których za wszelką cenę chciałabym go uchronić. Tylko że nie mogę być z nim non stop. Adam ma już 8 lat! Bardzo chciałabym, by się otworzył, by radził sobie samodzielnie...

Harmonogram naszych dni wyznaczają kolejne rehabilitacje i terapie. Autyzm podporządkował nas sobie bez reszty. Nie mamy miejsca na beztroskę, bo wiemy, że na szali leży przyszłość Adama, dlatego musimy działać! Turnus rehabilitacyjny w przypadku mojego syna potrafi zdziałać cuda, kiedy z niego wracamy, jest spokojny i bardziej chętny do współpracy, jednak to dla nas ogromny koszt. Do tego rehabilitacje i terapie, bez których nie wyobrażamy sobie naszego tygodnia. Mamy siłę i motywację, brakuje nam tylko pieniędzy, by stale toczyć tę walkę. Pomożesz nam?

Agnieszka, mama