Ciężka walka o każdy oddech...

Nigdy nie myślałam, że będę musiała prosić o pomoc, jednak nigdy nie mów nigdy...

Jestem pewna, że są wokół mnie ludzie którzy mi pomogą w zebraniu kwoty potrzebnej na przenośny koncentrator tlenu, ale od początku...

Adrian to mój brat, ma 44 lata i w 2016 roku po omdleniu stwierdzono u niego złuszczające zapalenie śródmiąższowe płuc. W efekcie cierpi na przewlekłą niewydolność oddechową. Wcześniej nie było tak źle jak jest teraz. Choroba postępuje, a on traci siły i oddech, przez co i radość życia. Adrian od roku musi być podłączony do tlenu przez całą dobę. Całe dotychczasowe życie ciężko pracował, ale sprawiało mu to radość i nadawało sens życia.  Teraz przejście nawet do toalety to wyprawa... Taka izolacja z pewnością nie wpływa dobrze na psychikę.

Dopiero kiedy coś stracimy, doceniamy, jak ważne to było...

Wiem, że sam by nie poprosił o pomoc, więc proszę ja, dla poprawienia komfortu jego życia, żeby mógł wyjść na spacer, na ławkę, do sklepu czy na spacer z psem. Żeby tylko mógł opuścić cztery ściany mieszkania, w których od roku jest uwięziony. Każdy krok bez tlenu to walka o oddech. Przenośny koncentrator to jedyny sposób na to, by mógł funkcjonować w miarę normalnie, bez izolacji, która od roku go dobija. Przed chorobą był bardzo aktywną osobą i wiem, jak jest mu teraz ciężko. Będziemy wdzięczni za każdą złotówkę.

Edyta, siostra