Mam na imię Bartłomiej i jestem tatą 3-letniej Agatki. Nasza smutna historia zaczęła się 17 listopada zeszłego roku. Tego dnia nasze spokojne i szczęśliwie życie wywróciło się do góry nogami…

Agatka była bardzo wesołym, pełnym energii dzieckiem. Nagle, praktycznie z dnia na dzień, zaczęła chudnąć, zrobiła się senna, słaba. Nie chciała jeść, tylko bardzo dużo piła i ciągle spała. I tak w kółko… Nie wiedziałem, co się dzieje. 

Bardzo szybko poznałem druzgocącą diagnozę… Cukrzyca typu 1. To był szok!

Nagle moja biedna córeczka zachorowała na ciężką i nieuleczalną chorobę, która diametralnie zmieniła nasze życie. Zaczęło się mierzenie cukru co 3 godziny, przeliczanie posiłków, podawanie insuliny i co najgorsze, kłucie i sprawianie bólu mojemu dziecku. Okropnie jest widzieć cierpienie Agatki...

Córeczka pomimo choroby jest bardzo pogodnym dzieckiem. Lubi rysować i malować.  Najszczęśliwsze chwile spędza na świeżym powietrzu: jeżdżąc na rowerku i bawiąc się z innymi dziećmi na placu zabaw. To cudowne, jak bardzo dobrze czuje się w obecności swoich rówieśników. 

Moim wielkim marzeniem jest zmniejszyć ból i choć trochę poprawić komfort życia mojego dziecka! Można to zrobić, kupując nową pompę insulinową, która niestety nie jest refundowana. Dzięki niej będzie mogła pójść od września do przedszkola i być tam bezpieczna. 

Chciałbym sam zapewnić wszystko mojemu dziecku, ale niestety przez chorobę i spore obciążenia finansowe nie jestem w stanie tego zrobić. 

Bardzo proszę o pomoc i dziękuję za każdą wpłatę. To dla mojej córeczki nadzieja na lepsze jutro! Wierzę, że razem uda nam się je podarować!

Bartłomiej, tata