Alanek poznał ciężar życia z CUKRZYCĄ! Prosimy o wsparcie!

Pierwsze objawy choroby pojawiły się w ciągu 2 tygodni przed zarejestrowaniem się do lekarza. Alan dużo spał, po szkole był bardzo zmęczony, dużo pił i przestał kontrolować mocz w nocy. Niepokojące symptomy bardzo szybko się nasilały. Udaliśmy się z synem do lekarza rodzinnego, aby wykonać badania moczu, myśleliśmy, że to może jakaś bakteria. Wyniki nas przeraziły!

Poziom glukozy w moczu wynosił ponad 1000! Alan dostał na cito skierowanie na badania krwi. Po 1,5 godziny już mieliśmy wyniki. Cukier był bardzo wysoki, niezwłocznie musieliśmy zarejestrować syna w szpitalu. Gdy dojechaliśmy na miejsce, po podstawowych badaniach okazało się, że cukier w krwi sięga ponad 500! Dalsza diagnostyka tylko potwierdziła, że syn cierpi na cukrzycę typu 1!

Początkowo był to dla nas ogromny cios. Nie rozumieliśmy, dlaczego to spotkało akurat nasze dziecko… Podczas kolejnych dni w szpitalu uczyliśmy się nowej rzeczywistości – pełnienia roli rodziców nieuleczalnie chorego dziecka. Baliśmy się, że nie podołamy, ale uśmiech Alanka działał jak plaster na krwawiące z żalu serca.  

Podczas hospitalizacji synek uczył się jak wykonywać zastrzyki z insuliny, bardzo szybko się oswoił z tą okrutną diagnozą. A przynajmniej takie odnosiliśmy wrażenie. Czerwona lampka zapaliła nam się, gdy po wypisaniu z oddziału, w samochodzie Alanek szczęśliwy stwierdził, że jest już zdrowy... 

Ciągłe badania poziomu cukru, pilnowanie diety, wkłucia 6 razy dziennie, ogrom łez i strach, czy nie podamy zbyt dużej ilości insuliny – to nasza nowa codzienność. Chcielibyśmy móc odebrać naszemu dziecku choć trochę cierpienia, ułatwić mu życie i zakupić pompę insulinową. Niestety jest ona niezwykle droga… Dlatego z całego serca prosimy o wsparcie! Każda, nawet najmniejsza wpłata ma dla nas ogromne znaczenie!

Rodzice