Aleksander Kosior, 3 latka

Dzień, w którym urodził się nasz synek Oluś, był dla nas najpiękniejszy i najszczęśliwszy. Spełniło się jedno z naszych największych marzeń. Zakochaliśmy się w nim bez pamięci. Stał się oczkiem w głowie w całej naszej rodzinie. Wtedy jeszcze nie zdawaliśmy sobie sprawy, z iloma trudnościami i przeszkodami przyjdzie nam się zmierzyć. Że przede wszystkim będzie musiał to zrobić Oluś...

Na początku synek rozwijał się prawidłowo. Pierwsze niepokojące objawy pojawiły się po skończonym roczku, ale uznaliśmy, że każde dziecko rozwija się swoim tempem i damy mu jeszcze czas. Gdy skończył 1,5 roku, w dalszym ciągu nie reagował na swoje imię, nie wskazywał palcem, oprócz gaworzenia typu: mamama, bababa nie mówił żadnych słów, oraz w żaden sposób nie sygnalizował swoich potrzeb. Uznaliśmy, że czas działać.

Zgłosiliśmy się po pomoc do różnych specjalistów. Niedługo później usłyszeliśmy diagnozę potwierdzoną przez dwie niezależne poradnie. Oluś ma autyzm dziecięcy oraz bardzo głębokie zaburzenia sensoryczne, które będą mu już zawsze towarzyszyły jego życiu. Był to dla nas szok, polały się łzy oraz pytanie: Dlaczego to spotkało naszego synka?

Postanowiliśmy zrobić wszystko, aby walczyć o jak najlepsze życie dla Olusia. Dzieci autystyczne widzą, słyszą i odczuwają świat inaczej niż inni, jednak można uznać to za ich wyjątkową cechę.

Oluś potrzebuje systematycznej terapii, która ma wprowadzić go do świata, w którym wszyscy funkcjonujemy. Poprzez naukę podstawowych czynności oraz rozwijanie zdolności komunikacyjnych i społecznych, będzie mógł aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym, uczęszczać do szkoły, integrować się z rówieśnikami, rozwijać zainteresowania oraz budować zdrowe relacje z rodziną i przyjaciółmi.

Nic nie jest dla nas ważniejsze, niż podarowanie Olusiowi szansy na samodzielność w przyszłości. Będziemy bardzo wdzięczni za wszelką pomoc, choćby najdrobniejszą. Jak powszechnie wiadomo, pustynia składa się z drobnych ziarenek piasku. Wierzymy, że z Państwa pomocą osiągniemy cel.

Z całego serca dziękujemy wszystkim za wsparcie i udostępnienia. To dla nas bardzo wiele znaczy.

Rodzice Olusia