Był początek września, ostanie dni wakacji. Do rozpoczęcia nowego roku szkolnego zostało zaledwie kilka dni. Nasza córka, jak większość nastolatków, postanowiła ten czas spędzić z przyjaciółmi. Tego feralnego wieczoru Alicja wracała rowerem do domu wraz ze swoją przyjaciółką. Ta krótko przed okropną tragedią zjechała w polną drogę. Niestety, nasza córka jadąca dalej główną ulicą, z nieznanych jak dotąd okoliczności, została dotkliwie potrącona przez jadący za nią samochód. 

Tej chwili nie zapomnę do końca życia. Zadzwonił telefon, po drugiej stronie usłyszałam moją roztrzęsioną przyjaciółkę, która znajdowała się w pobliżu zdarzenia – “Alicja miała wypadek! Potrącił ją samochód!”

Momentalnie ugięły się pode mną nogi. Niesamowity ból rozrywał mnie od środka. Krzyczałam, a łzy spływały mi po policzkach! W jednej chwili zawalił się cały mój świat!

Wiem, że Alicja była nieprzytomna, gdy karetka zabierała ją do szpitala. Jej stan był krytyczny! Na miejscu usłyszeliśmy, że doszło do bardzo poważnego rozlanego i aksonalnego urazu mózgu oraz do złamania żuchwy w dwóch miejscach. Alicja przeszła operację i została wprowadzona w stan śpiączki farmakologicznej. Pracował za nią respirator, ponieważ nie oddychała samodzielnie. 

Lekarze nie dawali jej szans, mówiono, abyśmy przygotowali się na najgorsze. Zalani łzami siedzieliśmy na korytarzu, gdy w sali obok rozgrywała się walka o życie naszej ukochanej córki… 

Po kilku dniach dowiedzieliśmy się o uszkodzeniu pnia mózgu oraz uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego. Rokowania wciąż były złe... Niestety, dziś także takie są. Stan Alicji wciąż określa się, jako ciężki. Obecnie córka przebywa w śpiączce patologicznej. Nie mamy z nią kontaktu, wciąż nie oddycha sama, wkrótce zostanie podłączona pod żywienie dojelitowe PEG. 

Kilka dni temu lekarze rozpoczęli ćwiczenia rehabilitacyjne. Alicja otwiera prawe oko, czasami mrugnie, uniesie jedną rękę. To bardzo drobne postępy, ale każdy nawet najmniejszy znak od Alicji jest dla nas zapewnieniem, że ona chce walczyć dalej! 

Alicja miała rozpocząć nowy etap w życiu – szkołę średnią, niestety nie zdążyła… Do momentu wypadku, nasza córka była bardzo aktywną nastolatką. Alicja działała w Ochotniczej Straży Pożarnej. Zawsze miała dobre serce i niosła pomoc innym. Dziś, jak nigdy wcześniej, to właśnie ona potrzebuje naszego wsparcia!

Jesteśmy świadomi, że to dopiero początek walki o zdrowie i sprawność Ali. Choć jest nam bardzo trudno, staramy się być silni, bo na szali leży życie naszej córki! Przez najbliższy czas Alicja pozostanie w szpitalu pod okiem lekarzy i rehabilitantów. 

Niewykluczone jednak, że w przyszłości zabierzemy Alicję do kliniki Budzik w Warszawie lub do innego ośrodka rehabilitacyjnego. Na ten moment, ze względu na jej poważny stan, jest jeszcze zbyt wcześnie, by taką decyzję podejmować. 

Wiemy, że dalsze leczenie i specjalistyczna rehabilitacja będą wiązały się z wysokimi kosztami, które na ten moment są poza naszym zasięgiem. Wiemy też, że to jedyna szansa, by uratować naszą Alę, dlatego nie czekając dłużej, chcemy rozpocząć zbieranie środków potrzebnych na opłacenie dalszego leczenia.

Sami nie podołamy takiemu wyzwaniu, dlatego pełni nadziei zwracamy się do Was i z całego serca prosimy o pomoc – o wpłaty i udostępnianie zbiórki dalej! 

Rodzice Alicji

Już w najbliższą sobotę – 7 października na stadionie piłkarskim w Manieczkach odbędzie się Charytatywny Turniej Piłkarski „Gol dla Ali” połączony z festynem rodzinnym. Więcej informacji na temat wydarzenia znajdziesz TUTAJ.