Andrzej Fedorak, 45 lat

19 kwietnia o 5.10 Andrzej przeszedł do Domu Ojca, miejsca, w którym nie ma cierpienia.

Dziękuję wszystkim ludziom, którzy dokonali rzeczy nieprawdopodobnej odmieniając czas ciężkiej choroby tak bardzo, że stał się czasem nieustannej radości. Nieprzerwana obecność ludzi pozwoliła pokonać samotność, która jest źródłem największego smutku i strachu.

Dziękujemy za troskę, życzliwość, dobre słowo, wszystkie akcje charytatywne, które przeszły nasze najśmielsze oczekiwania. Dzięki Wam mieliśmy wszystkie narzędzia, których chcieliśmy użyć do walki z chorobą.

Mojego ukochanego Andrzejka podziwiam za to, że pomimo skrajnie złej diagnozy postawionej w czerwcu 2021 roku, nigdy nie żalił się na swój los, nigdy nie buntował się przeciw niemu, nie obarczył mnie krzykiem swojego buntu, szaleństwem lęku… Żył tak, jak gdyby choroba nic nie znaczyła z godnością przyjmując coraz większe fizyczne ograniczenia.

Trzynasta rocznica naszego ślubu przypadała w czasie choroby. Spędziliśmy ją w pociągu w dziewięciogodzinnej podróży na diagnostykę głowy. Odnowiliśmy wtedy przysięgę małżeńską. Andrzej zmodyfikował ją nieco mówiąc „..i nie opuszczę cię, nawet jeśli śmierć nas rozłączy”. Wierzę mu. Wiem, że czuwa nad nami, a ja nie jestem wdową, tylko żoną Anioła.

________________

Lipiec 2022, informacje od rodziny Andrzeja:

Po wcześniejszych konsultacjach we Frankfurcie lek, na który ludzie dobrej woli składali się dla naszego Andrzeja, a którego nie udało się w pełni wykorzystać w jego leczeniu, wyruszył w drogę do Pani Liliany, która również choruje na glejaka. W pudle, zgodnie z wytycznymi wyłożonym lodem, umieściliśmy z Antosiem niby tylko tabletki do walki z glejakiem.

Jednak tak naprawdę to nie są tylko tabletki, to przecież owoc dobra i pracy wielu ludzi, ale i NADZIEJA dla Pani Liliany na to, że przed nią jest jeszcze nie jedno jutro… I tego z całego serca życzymy!

Ania, Antoś i Andrzej na pewno też…