Andrzej Pajek, 66 lat

W lipcu zaczęło się od bólu dziąsła. Zwykły ból, który nie chciał minąć. Były wizyty u dentystów, lekarzy, aż w końcu prywatne badanie ujawniło brutalną prawdę – rak zatoki szczękowej, złośliwy i podstępny. Od tamtej chwili wszystko się zmieniło.

Andrzej przeszedł już pięć wyniszczających cykli chemioterapii, ale organizm nie wytrzymał. Płytki krwi spadły tak dramatycznie, że musieliśmy ją przerwać. Immunoterapia i radioterapia dają nam nadzieję, ale w międzyczasie przyszedł kolejny cios – przerzuty do głowy. 

Każdy dzień to ból. Coraz większy, coraz trudniejszy do zniesienia. Tabletki już nie działają, a my szukamy pomocy wszędzie, gdzie się da. Neurolog, leczenie bólu, rehabilitacja – wszystko prywatnie, bo system nie nadąża. A my? Czekamy.

Potrzebujemy Was, bo sami już nie dajemy rady. Jeśli możecie, pomóżcie. Jeśli nie możecie, udostępnijcie. Każdy gest, każda myśl, każde wsparcie to dla nas nadzieja.

Żona Andrzeja