Moja żona Ania, mama dwójki słodziaków 5-letniej Melci i 7-letniego Alanka, w tym roku kończy 30 lat, ale te urodziny nie będą już nigdy takie, jak poprzednie...

We wrześniu 2021 roku zaczęły się nasze problemy. Najpierw żona skarżyła się na zwyczajny ból pleców. Ania myślała, że szarpnęła się w pracy i ból przejdzie, ale do bólu doszedł dziwny kaszel. Stwierdziliśmy, że to czas, aby odwiedzić lekarza. Najpierw lekarz rodzinny, później neurolog, tomografy, w końcu specjalista, który zadał Ani 3 pytania, po których usłyszeliśmy, że musimy założyć kartę DILO... Dalej seria badań i skierowanie do szpitala wojskowego we Wrocławiu.

W szpitalu Ania przeszła otwartą biopsję na kręgosłupie. Lekarze pobrali próbkę nowotworu, żeby wiedzieć, z czym mają do czynienia. Okazało się, że to już przerzuty. Zaczęliśmy szukać źródła nowotworu. Przerażająca diagnoza brzmiała: gruczolak, nowotwór złośliwy, który jest rozsiany na obu płucach. Zdążył już dać przerzuty na kręgosłupie w odcinku lędźwiowym i na biodra. Zaczęły się wyjazdy i wizyty do kolejnych specjalistów w Warszawie i Wrocławiu, aż w końcu zostaliśmy skierowani do szpitala onkologicznego we Wrocławiu.

Ania przeszła tygodniowe naświetlanie przerzutów najmocniejszym światłem w docelowym szpitalu, w którym obecnie się leczy. Jest już po 5 wlewach chemii, z czego 4 wlewy to była najmocniejsza i najgorsza czerwona chemia, którą Ania bardzo źle przechodziła. Do tego złe wyniki krwi i za każdym przyjazdem obawa, że przez to wlew się nie odbędzie.

Po 5 wlewie czekał nas tomograf kontrolny, który wykazał kolejne przerzuty na kręgosłupie w okolicy odcinka piersiowego. Anię czeka kolejne naświetlanie, kolejna radioterapia, a leczenie chemioterapeutyczne musi przyjmować do końca życia...

Na samym początku tej drogi powiedzieliśmy sobie, że damy rady, że jakoś to będzie... Jednak leczenie, leki, dojazdy, specjalna dieta onkologiczna przerosły nas, i pragniemy prosić o wsparcie ludzi, którzy zrozumieją naszą sytuację.

Marcin, mąż Ani