Dodatkowy chromosom dał o sobie znać już wtedy, gdy Ania była pod moim sercem. Lekarze zwrócili uwagę na kilka niedogodności, które na początku bardzo mnie wystraszyły. Wiedziałam i byłam pewna jednego, że córka ma przyjść na świat i ze wszystkim sobie jakoś poradzimy!

Niepokój był ogromny — Zespół Downa często niesie ze sobą przeróżne schorzenia. Ania miała mieć powiększony żołądek, wadę serca, wady rozwojowe, których stopień był trudny do przewidzenia.

Tutaj córka zaskoczyła mnie po raz pierwszy! Jej organizm jest nadzwyczajnie silny. Przy porodzie otrzymała 10 punktów w skali Apgar. Jej serduszko regeneruje się samo i mam nadzieję, że tak pozostanie. 

Wizyty u specjalistów w przypadku dzieci z zespołem to jednak codzienność. Wiem, że przez całe życie córka będzie potrzebowała kontroli stanu swojego  zdrowia. Wiele ze schorzeń zostanie z nią na zawsze, a normalne, pełne swobody i samodzielności życie będzie nieosiągalne. 

JEDNAK! Ania kocha życie i chce je poznawać. Jest bardzo pogodna i otwarta, towarzyska, a zarazem indywidualistka. W codzienności i w wielu czynnościach przeszkadza jej bardzo duży problem z komunikacją. Córka mówi niewyraźnie. Budowa aparatu mowy w przypadku Zespołu Downa niestety w niczym nie pomaga...

Anna wymaga ciągłej rehabilitacji w formie zajęć z logopedą, neurologopedą, ENMOT, SI, terapia ręki, fizjoterapia. Ponadto jest pod kontrolą kardiologa, endokrynologa oraz okulisty. 

Moim największym marzeniem jest to, by córka była samodzielna. By umiała sobie poradzić w życiu, by była bezpieczna i nigdy nie poczuła, co to odrzucenie. By kontaktowała się ze światem i była zrozumiana. 

By żyła wśród ludzi jak każdy z nas!
Proszę o Twoje wsparcie, w walce o sprawność Anulki! 

Katarzyna, mama Anulki