Była przy mnie zawsze, kiedy tego potrzebowałam. Służyła radą, uśmiechem i pomocną dłonią. Ania, moja starsza siostra i przyjaciółka. Tak bardzo chciałabym jej pomóc, ulżyć w cierpieniu, odwdzięczyć się za te wszystkie lata, ale nie wiem, co jeszcze mogę zrobić...

Ania choruje, a jej trzydziestokilkuletni organizm jest na skraju wytrzymałości. Lata szczegółowych badań, częstych konsultacji i przyjmowania niezliczonej ilości leków odcisnęły piętno na życiu całej naszej rodziny. Moja siostra cierpi z powodu chorób, a my - jej bliscy, z bezsilności... Ania porusza się na wózku. Każde wyjście z domu jest dla niej nie lada wyzwaniem, a codzienne czynności logistycznym problemem. Tak nie można żyć... Nie można martwić się, czy będzie można kontynuować leczenie, czy starczy na nie pieniędzy... Proszę, pomóż nam!

Agata, siostra